Muirgen is de
zevende dochter van de koning van het zeemeerminnenrijk. Ook al haat ze haar
naam, want het is niet de naam die ze van haar moeder kreeg; maar het is
verboden over haar moeder te praten sinds de verdwijning. Zeemeerminnen horen
te zwijgen en er wonderlijk mooi uit te zien, iets waar Muirgen het nogal
moeilijk mee heeft ook al is ze de schoonheid zelve. Binnenkort moet ze trouwen
met Zale, een meerman die minstens dubbel zo oud is als zij. Ze walgt van hem
en van hoe hij haar behandelt. Bovendien raakt ze helemaal in de war wanneer ze
voor de eerste keer boven het zeeoppervlak mag. Ze raakt in de ban van een
mensenjongen die ze redde uit de handen van de rusalkas, vleesetende nimfen die
als paria’s verbannen zijn uit het rijk na een bloederige oorlog. Gekweld door
haar benarde situatie thuis en de idyllische gedachte aan de mensenwereld,
zoekt ze wanhopig een ontsnapping. Tijdens haar moedige zoektocht gaat ze ten
rade bij de Zeeheks, die haar uit haar lijden kan verlossen, maar tegen een
prijs…
Herwerkte sprookjes
zijn voor mij onbekend terrein. Maar ik had nooit gedacht dat het zo zou
bevallen. Een van de kenmerken die het ‘genre’ zo geslaagd maken, is de herkenbaarheid
van het verhaal. Dit geeft de schrijver artistieke vrijheid waardoor de
ontplooiing van het verhaal zelf niet meer zo belangrijk is en er volledig
gefocust kan worden op het boetseren met de details en het herschrijven.
Sommige elementen van het originele verhaal worden behouden en andere worden veranderd
of vervangen.
Soms voelt het een
beetje alsof je een detective leest; alsof je een ingewikkelde metafoor
ontrafelt. Het is eigenlijk wel spannend om te ontdekken hoeveel van het
originele verhaal je kan herkennen. Het houdt de lezer attent en geeft zin om
verder te lezen. Ikzelf kon het boek alleszins niet laten liggen. De auteur gaf
een indrukwekkende twist aan het verhaal. Om elke hoek- of is het bladzijde-
stond er een nieuwe verrassing te wachten.
Verschillende
keren worden we gewezen op de onderdrukte positie van de vrouw tussen de
meermannen. Het is niet moeilijk om de onderliggende boodschap te ontdekken en
zoals de auteur zelf al in het nawoord vertelt, heeft ze geprobeerd een
feministische kijk te geven op ‘De kleine zeemeermin’. Zo is ze er volgens mij
in geslaagd om het verhaal heel actueel te maken. Vanuit een andere ooghoek
naar een verhaal kijken dat je al kent sinds je kindertijd maakt de dingen
uiterst interessant. Je leert er een les uit: wacht niet op de prins of
überhaupt op eender wie om gered te worden. Het einde was heel gewaagd, maar
scheurde zich niet af van de rest van het verhaal qua stijl en inhoud. Wat de
vlotheid van het boek zeker siert.
O’Neill is erin geslaagd het karakter van een sprookje te behouden terwijl ze het aanpast aan de nieuwe tijdsgeest waarin we leven. Als je het verleden wilt beleven door een bril van hedendaags modernisme is dit zeker een boek dat je zal aanspreken. Het feeërieke en mysterieuze geven een extra laagje ‘sprookje’ zodat de serieuze boodschap gebalanceerd gebracht wordt. Deze prinses kan zichzelf prima redden, prins of niet
Geschreven door Sélin Van
Laethem. Ik ben 17 jaar en woon in de buurt van Gent. Lezen is wat ik het
liefste doe en ik deel graag mijn leeservaringen met jullie!
Mermaid/Louise O’Neill /vertaling Sandra C. Hessels/Uitgeverij Leopold/Amsterdam/2018/266 blz./ISBN: 978 90 258 7639 5
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!