Dylan is een schoolvoorbeeld van keurigheid en perfectie: ze is netjes opgevoed, houdt zich aan alle regeltjes en is ervan overtuigd dat ze van de wereld een betere plek kan maken. Maar wanneer ze één keer van haar rechte pad afwijkt en tijdens een protest weigert te vertrekken, wordt ze door de politie gearresteerd en moet ze een nachtje doorbrengen in de cel.

Silas is Dylans evenbeeld. Het enige waar hij echt goed in is behalve football is problemen veroorzaken en denken doet hij liever met zijn vuisten. Na de zoveelste vechtpartij belandt ook hij in de cel, waar hij Dylan ontmoet. Hij kent dat soort meisjes, die altijd op zoek zijn naar een jongen om te repareren. Silas heeft helemaal geen hulp nodig, zeker niet van Dylan. Of heeft hij het mis?

Ik ben eigenlijk niet echt een chicklit-lezer, hoewel ik tijdens de vakantiemaanden af en toe wel kan genieten van een luchtig verhaal. Met dat idee in gedachten begon ik dit boek te lezen. Ik hield mezelf wel voor er niet teveel van te verwachten, maar ik moet toegeven dat dit verhaal me erg heeft kunnen bekoren.

Dylan is een heel interessant personage: ze is door haar ouders heel streng opgevoed en door haar verantwoordelijkheidsgevoel probeert ze die opgelegde perfectie steeds te bereiken. Ze wijkt nooit af van de voor haar uitgestippelde weg, tot ze Silas ontmoet. Hij brengt haar aan het twijfelen over wie ze werkelijk is en of ze die persoon, die haar ouders van haar proberen te maken, wel echt wil zijn. Door zijn toedoen besluit Dylan haar leven over een andere boeg te gooien en af en toe een nieuw pad in te slaan. Maar dat maakt haar elke keer onzeker en daardoor wordt Dylan voor mij een heel realistisch personage. Ze wil heel graag zichzelf zijn, maar omdat ze niet weet wie dat is, twijfelt ze bij elke stap die ze zet. Hierdoor ze je haar doorheen het verhaal ook groeien en loskomen van de wereld die anderen voor haar hebben gemaakt.

Silas is wat mij betreft een beetje stereotiep: een echte bad boy die dankzij Dylan beseft dat ook hij zelf kan bepalen wat hij met zijn leven doet. Silas’ personage bevat iets minder diepgang en is ietwat oppervlakkig op sommige momenten doordat de keuzes die hij maakt vaak erg cliché zijn. Enkel de manier waarop hij probeert om te gaan met zijn verleden zorg voor dit personage voor psychologische diepgang.

Bij het zien van de cover liep ik niet echt warm voor een zoet liefdesverhaal vol clichés, maar Carmack heeft mij positief weten te verrassen met de diepgang die ze toch heeft weten te brengen in dit boek. Ik heb veel meer genoten dan ik had verwacht, kon het boek moeilijk wegleggen en had het in geen tijd volledig uit. Dit smaakt toch naar meer! Cora Carmack zou degene kunnen zijn die ervoor zorgt dat ik dit genre erg graag ga lezen.

Spelbreker / Cora Carmack / Vertaald door Jeannet Dekker / 2017 / Uitgeverij Q / ISBN 9789021407067