Deze verhalenbundel trok in eerste instantie mijn aandacht door de prachtige voorkant van Christoph Noordzij, in tweede instantie door de tekst op de achterflap. Verhalen over mensen die onderweg zijn en daardoor nieuwe ervaringen opdoen, heerlijk!

Astronaut

stelde dan ook zeker niet teleur.

Om alle verhalen hier kort te bespreken zou deze bundel zwaar tekort doen, dus kies ik voor de twee verhalen die met het meest ontroerd hebben:

Lifter

en

Nachtwolken

.

In

Lifter

volg je Olivier die besloten heeft om liftend door Japan te trekken. Hij weet niet zo goed welke kant hij op wil met zijn leven, wat hem een ongemakkelijk gevoel geeft. Voor zijn gevoel weet de rest van de wereld namelijk precies waar hij mee bezig is. In Japan doet hij zijn best om onder de indruk te zijn en open te staan voor nieuwe mensen en belevenissen. Dat valt uiteraard niet mee als je eigenlijk van nature het liefst alleen bent en makkelijk dagen, zelfs weken, achtereen op jezelf kunt zijn.

In

Nachtwolken

volg je een naamloze jonge trambestuurder die door een ontmoeting met een ongewone bassist op een nachtelijk feest in een oude fabriek terecht komt. Hier ontmoet hij het nachtmeisje voor wie hij meteen als een blok valt. Wanneer hij weer naar de fabriek gaat in de hoop haar op een nieuw nachtfeest te treffen, is er niemand in de oude fabriek. Er is zelfs geen enkele aanwijzing dat er ooit en feest geweest is. Een wanhopige zoektocht volgt.

Wat beide verhalen (en, oké, ook de andere verhalen in deze bundel) gemeen hebben, is de zoektocht, niet alleen naar wie je werkelijk bent, maar ook naar juist die plek in de wereld waar je als een puzzelstukje op de juiste plek valt. De, vaak naamloze, hoofdpersonen mijmeren veel wat een mooie dromerige sfeer creëert. Net als de hoofdpersonen kijk je van buitenaf naar hen en hun omgeving. Ze voelen zich ontheemd en verlangen (terug) naar een plaats, persoon of gevoel.

Opvallend (en heel fijn!) zijn de regelmatige verwijzingen naar Murakami, Breaking Bad en de vele muziek die de soundtrack van de bundel lijkt te vormen. Daarnaast spelen grote delen van de verhalen zich af in de avond en nacht, wat de mijmeringen en beschouwingen op een bepaalde manier nog krachtiger maakt. Immers, in het donker lijken alle gedachten filosofisch, groots en van het grootste belang.

Nou zou je de indruk kunnen krijgen dat al deze verhalen je een licht triest gevoel bezorgen, maar niets is minder waar. Uiteraard leef je mee met de personages, maar door de dromerige en prachtig gestylde schrijfwijze gaven de verhalen mij een heel prettig gevoel. De personages leven veel in hun gedachten, waar jij als lezer bij mag zijn. Dat voelt heel intiem, ja zelfs knus.

Ik ben zeker fan van Pieter Kranenborg en ben heel benieuwd wat hij verder nog zal schrijven.

Astronaut/Pieter Kranenborg/Uitgeverij Van Oorschot/2017/213 blz./ISBN 9789028261938