Lara Avery verliet het ouderlijk huis met alleen een basketbalbeurs op zak. Ze wilde rechten studeren, maar kwam algauw tot de ontdekking dat ze liever schrijft. Volgens Booklist is Lara een auteur om in de gaten te houden. Ze woont in Minneapolis (Minnesota) en schrijft voor het literaire tijdschrift Revolver.

Toen Het geheugenboek in de brievenbus viel, sprong ik een gat in de lucht. Het boek samen met een notitieboekje (om zelf je eigen geheugenboek te schrijven) zag er veelbelovend uit. Hardcovers genieten namelijk altijd mijn voorkeur. Ik denk automatisch dat deze boeken beter zijn dan een paperback boek. Waarom? Dat weet ik niet. Met enorm veel zin ben ik in het boek beginnen lezen.

Ik was al gauw 150 pagina’s verder en ik had het gevoel dat er nog steeds heel weinig gebeurd was. Sammie/Sam/Samantha McCoy, schreef haar belevenissen op in het boek. Ze legde uit wat NPC, haar ziekte, inhoudt en vertelt over de voorbereidingen van de debatwedstrijd. Op de debatwedstrijd gaat het mis. NPC slaat toe bij Sammie waardoor ze vergeet wat ze juist dient te zeggen. Dit maakt dat het groepje de wedstrijd niet wint. Ik vind dat vanaf hier het verhaal pas echt begint. Sammie wil in New York gaan studeren, maar haar ziekte laat dit niet meer toe. Ze krijgt de kans om dichter bij Stuart te komen, een jongen op wie ze al jaren een boontje heeft. Maar dan is er nog Cooper die al jaren stapelzot is van Sammie. Hoe het afloopt tussen Stuart, Cooper en Sammie, houd ik nog eventjes voor mezelf.

Sammie schreef het geheugenboek om niet te vergeten. Dit vind ik wel een leuke gedachte. Ze wist, dat wanneer NPC vaker zou toeslaan, ze zich een heel aantal zaken niet meer zou herinneren, daarom schreef ze ze neer in haar geheugenboek. Aan het einde van het boek krijgen ook vrienden en familieleden de kans om in het boek te schrijven.

Olivier Goldsmith zei ooit: “De grootste roemvolle daad in het leven bestaat niet uit nooit vallen, maar uit elke keer dat we vallen weer opstaan”.

Uiteindelijk had ik meer van het boek verwacht. Met momenten vond ik het meer een verplichting om het boek weer vast te nemen om verder te lezen, dan dat ik er plezier aan beleefde. Het lezen werd pas echt leuk tijdens de laatste 150 pagina’s. Voorheen vond ik het wat langdradig geschreven en ik wist ook niet goed waar de schrijfster naartoe wilde. Het bijgeleverde geheugenboekje vond ik wel een meerwaarde.

3 sterren.

Deze recensie is geschreven door Hanne Corstjens.




Hanne




is




23




jaar oud en




woon in Bocholt, België. Ze heeft marketing gestudeerd en heeft




hierna nog een lerarenop




leiding gedaan. Momenteel is Hanne




aan het werk als leerkracht in het secundair onderwijs.

Het geheugenboek/Lara Avery/Vertaling Tineke Funhoff/Uitgeverij Luitingh-Sijthoff/2017/383 blz./ISBN 978 90 245 7405 6