‘Alleen wie oog heeft voor het onmogelijke, kan zien dat er een huis staat.’

Jonas is een bijzonder iemand, want hij ziet het huis aan de Kastanjelaan, tussen nummer 16 en 18, wel staan. Nadat hij een bijzonder boek heeft geopend wat thuis op hem lag te wachten, kan hij het niet laten om te gaan kijken. Het lijkt alsof het boek de toekomst voorspelt, maar waarom kan hij niet verder dan een paar bladzijden lezen? Voor het raam verschijnt een mooi meisje en Jonas weet toch binnen te komen. Op dat moment begint zijn avontuur door de negen kamers.

Negen kamers bevat het huis dat niet iedereen kan zien, maar Jonas wel.

‘Eén kamer is alleen maar schijn, één kamer geeft plezier en pijn, één kamer eet en laat je eten, één valt niet te ontvluchten, één zweeft op wolkenluchten, één kamer laat de warmte stromen, één kamer geeft je toekomstdromen. En één kamer is nog onbekend… die zal bepalen wie je bent.’

Bovenstaande rijm deed mij denken aan het mysterie in ‘De zevensprong’ van Tonke Dragt. Jonas komt in het boek ook voor raadsels te staan die hij op moet zien te lossen, met behulp van verschillende personages en nog een paar onverklaarbare dingen lukt het hem het op te lossen.

De verhalen die tussendoor door andere personages uit de doeken worden gedaan, vond ik goed bij het boek passen. Het voelde als een rustmoment tussen de kamers door, waar al genoeg gebeurde. Het leuke aan deze verhalen waren personages die werkelijk bestonden in mythen, sprookjes en Bijbelse verhalen: Caspar en Pollux, Euros en Zefyr, maar ook Jonas en de walvis.

Door de kamers zelf doet Rauwerda een beroep op de fantasie van de lezer en dat vond ik fantastisch. Soms is het verhaal werkelijkheid en soms duidelijk niet, maar het einde vond ik zeker verrassend. In elke kamer doet Jonas ontdekkingen over zijn werkelijke leven of zijn waanleven en naarmate het einde nadert, nadert Jonas ook zijn ware ik. Jonas verlaat iedere kamer met een wijze levensles en niet alleen Jonas, ook de lezer zelf.

De schrijfstijl van het boek is vlot, de illustraties passen bij het boek en verklappen niet te veel, waardoor er ook nog wat voor onze eigen verbeelding overblijft. Al met al een boek wat je eigenlijk pas weg kunt leggen wanneer je de laatste pagina gelezen hebt.

De achterflap beloofde een wereld die je nog lang na het dichtslaan van het boek blijft hangen en daar wordt niet over gelogen: het is een zeer goed literair debuut voor de Young Adults onder ons. Een wereld met veel fantasie, maar ook werkelijkheid. Dit is niet zomaar een verhaal. Sterker nog; dit is een goede kanshebber voor de Dioraphte Literatuur prijs!

Mijn naam is Irene Bregman en ik ben 21 jaar. Ik studeer Sociaal Pedagogische Hulpverlening en naast mijn opleiding lees ik ontzettend graag. Lezen doe ik al sinds ik het kan en dat is gelukkig nooit weggegaan! Ik lees voornamelijk YA, maar ook boeken binnen andere genres worden verslonden.

De negen kamers/Peter-Paul Rauwerda/Uitgeverij Lemniscaat/2016/199 blz./

ISBN 9 789047 708391