Ik wilde

De demon van Felswyck

erg graag lezen omdat het van dezelfde uitgever is als ‘Rood’ van Pierce Brown. Dat boek vond ik fantastisch, dus ik waagde me graag aan dit boek. Er wordt gezegd dat beide boeken een beetje dezelfde fantasy zijn. Dat klopt ook wel: beide boeken bevatten een bijzondere mix van fantasy en politieke samenzweringen.

De eerste 50 bladzijdes van

De demon van Felswyck

lazen heerlijk en ik werd lekker enthousiast. Voornamelijk de kaart voorin het boek (die is echt zó mooi) maakte extra zin voor dit boek. Ik merkte echter na die 50 pagina’s al heel snel dat dit boek en ik toch geen match waren. Ik wil hierbij heel duidelijk zeggen dat dit waarschijnlijk aan mij ligt en niet aan het boek.

De demon van Felswyck

zit heel goed in elkaar. Je kunt merken dat Jürgen Snoeren uren en dagen lang over de wereld heeft nagedacht. Hele culturen zijn samen gebracht en de wereld van Felswyck is immens. De wereld is echt geen kattenpis, maar ik vond dit juist een van de redenen waarom ik dit boek niet leuk vond: het is veel te zwaar. Na 250 bladzijdes wist ik nog steeds niet wat er aan de hand was en wie wie was. Ik dacht zelfs dat ik per ongeluk in een deel 2 was begonnen, maar dat was niet het geval. Dit is echt deel 1 en ik voelde me heel erg verdwaald in de wereld. De namen en verschillende achtergronden en culturen vliegen je in een chaos om de oren. Bovendien blijft het plot het hele boek een groot vraagteken. Mijn grote vraag was: waar gaat dit boek heen? Wie is wie? Waarom begint dit boek midden in een actie en in een wereld die ik niet begrijp? Tot over de helft van het boek wist ik nog steeds niet wat ‘de kraft’ was en daar gaat het boek juist helemaal om. Kort gezegd: ik snapte er gewoon geen bal van, terwijl ik het juist heel graag wilde begrijpen. Waarschijnlijk ligt het aan mij, maar Jürgen Snoeren gaf te weinig aanwijzingen om de wereld en het verhaal te begrijpen en daardoor helemaal mee te maken.

Bovendien vond ik de personages niet sympathiek. Ik identificeerde me met niemand waardoor de leeservaring ook minder werd. Vooral Feri en Isse vond ik bitches. In sommige gevallen zeiden ze ineens iets heel grofs of seksistisch dat ik een beetje geforceerd of bij de haren erbij getrokken vond. Alsof vulgariteit en grofheid een boek ‘cool’ maken. Ik vind dus van niet. Daarnaast zat er ook geen leuke romantiek of andere mooie personages ontwikkelingen in het boek waardoor het plot vooral draaide om geweld, bloed en actie.

Dit boek is geen aanrader voor mensen zoals ik: ik houd van (high) fantasy met romantiek en intrige. Dit boek is daar de ‘grotere en grovere’ oude broer van. Als je gek bent op slimme politieke samenzweringen, een zware wereld, donkere personages en heel veel bloed dan is

De demon van Felswyck

wellicht wel iets voor jou!

Deze recensie is geschreven door Willemijn van Hees, 22 jaar, master Kunstgeschiedenis Student aan de Universiteit Utrecht. Ik werk bij Celebrate Books en heb ook een eigen blog, namelijk Blog The Spine Breakers.

De Demon van Felswyck/Jürgen Snoeren/Luitingh-Sijthoff /2016/573 blz./ISBN 9789024571734