Rome stond in brand

Joris, Lidia en hun kinderen Sterre en Daniël wonen in een Vinex-buurt. Ze hebben net de moeder van Lidia begraven wanneer

Roos Schlikker

haar roman Huisje, boompje, beest start. Het betreft een familieroman over ogenschijnlijk normale gezinnen. Echter, al snel blijkt anders. Schlikker maakt van haar roman een schrijnend en tegelijkertijd humoristisch verhaal dat de grens regelmatig raakt.

Met een vrij saaie weergave van de geschiedenis tussen Joris en Lidia, waarin clichématigheden elkaar opvolgen, start Schlikker een welbekende familieproblemenroman: ‘Zonder mammie kunnen we het niet meer betalen. We hebben een heel groot probleem.’ Lidia en Joris kampen met geldproblemen, Joris lijkt met een midlifecrisis rond te lopen en het leven moet op de kop! Wanneer Joris met een reorganisatie bij het bedrijf te maken krijgt en zijn baan misschien dreigt te verliezen, komt hij met het perfecte plan: ‘We gaan op reis. Net als vroeger. We verkopen het huis.’ Helaas voor hem reageert Lidia minder enthousiast. Ze blijven in de Vinex-wijk, lekker in de problemen.

Vervolgens schetst Schlikker de welbekende Vinex-wijk waarin roddels en geruchten dagelijkse kost zijn. Wanneer een nieuwe buurman – Rob – zijn intrede doet in de straat, komen de tongen los. Hoe kan het dat zo’n knappe man nog vrijgezel is? Kennen we hem niet van tv? Al snel gaat het van kwaad tot erger. Terwijl Rob vriendschap sluit met Joris en buurman Ramon, gaan de vrouwen, waaronder Evelien (vrouw van Ramon) er met de verhalen vandoor.

Het verhaal in Huisje, boompje, beest lijkt uit het leven gegrepen. Schlikker schetst een wereld die voor menigeen herkenbaar of goed voor te stellen is. Op heerlijke wijze beschrijft ze de werking van roddels en geruchten en laat ze zien hoe een midlifecrisis zijn werk kan doen. Tegelijkertijd zet ze een gevarieerd verhaal op, vol over-de-top-personages, dat niemand zal vervelen. Met een wisselend perspectief laat ze de lezer op verschillende momenten met óf Joris óf Lidia, Evelien óf Ramon meekijken. Elk personage heeft zo zijn eigen eigenaardigheden. Joris lijkt te kampen met een enorme midlifecrisis, Lidia kan haar verleden niet loslaten en wil tegelijkertijd haar relatie redden, Evelien heeft zichzelf een dagtaak gegeven aan het uitzoeken wie de eigenaardige buurman is en Ramon deint overal wat tussendoor. Allen zorgen, in combinatie met de mysterieuze Rob, voor een scala aan gebeurtenissen die de lezer zullen verrassen.

Helaas blijkt heeft het verhaal ook een keerzij. Door de scala aan gebeurtenissen gaat Schlikker nergens de diepte in. Personages blijven oppervlakkig, zo niet types, en ook de enscenering van het verhaal biedt niet echt iets vernieuwends. Bovendien doet het verhaal, dat ook niet geheel vernieuwend is, fragmentarisch aan. Schlikker slaat tussen de hoofdstukken – waarin ze bovendien van personage wisselt – behoorlijke perioden in de tijd over, zonder het begrip tijdverdichting te gebruiken. Langzaam ontstaat een hap-snapverhaal waarbij de lezer slechts fragmentjes meekrijgt. Zo lijkt Joris een fanatiek wielrenner, maar fietst hij plotseling niet meer en zijn z’n ontmoetingen met ene Petunia vrij plots.

Regelmatig zoekt Schlikker bovendien de grens met het bizarre op. Hoewel de gebeurtenissen in het verhaal stuk voor stuk echt zouden kunnen gebeuren, lijkt de opeenstapeling ervan ietwat vergezocht, waarbij het slot ronduit overkomt als een open deur die ingetrapt wordt. Het komt het verhaaltempo en het leesgemak ten goede, maar doet afbreuk aan de rest.

Huisje, boompje, beest is dé roman om eens lekker mee te nemen in een hangmat in de zon. Het is luchtig, ietwat bizar en zeer beeldend geschreven, maar mist diepgang en uniciteit. Kortom; prima als tussendoortje dat zeker zorgt voor leesplezier.

Roos Schlikker / Huisje, boompje, beest / Uitgeverij Atlas/Contact / 255 blz. / ISBN: 9789025450472