“

De mok miste mijn hoofd en viel vier verdiepingen lager in de tuin van het kinderdagverblijf in honderdduizend doodoorzaken voor kruipende baby’s uit elkaar.”

Het nieuwe boek

Exit

van

Michiel Stroink

laat zeer herkenbare momenten uit ieder mans leven zien met een vleugje humor. Stroink laat met dit boek zien dat hij niet bang is om te choqueren en hij neemt je mee in een boeiende verdwaaltocht.

Abel Schreuder is een mislukte schrijver en wil graag ontsnappen aan zijn ambitieloze leven. Dit kan maar op één manier: verdwalen. Nadat hij een flinke ruzie met zijn vriendin Lize achter de rug heeft, brengt Abel een bezoekje aan zijn oma, Stinkie, die zo dement geworden is als een goudvis. Daar ontmoet hij opa Ruys die een effectieve raadgever blijkt te zijn. Abel doet zich voor als de kleinzoon van opa Ruys en gaat vanaf die dag met de naam Daniël door het leven. Opa Ruys geeft hem een goed advies mee.

Abel laat het lot beslissen en reist via Hannover naar de ruïnefeesten in Berlijn. Hij ontmoet daar de femme fatale Eva, de backpack professional Jerry en vele andere verlorenen die hem uiteindelijk helpen de weg kwijt te raken. Ondertussen zoekt hij een verklaring voor zijn verdwaalzucht en begint te schrijven over zijn vader en zijn opa. Maar hoe kan het dat elke stap in de verte hem dichterbij huis lijkt te brengen?

Michiel Stroink kiest een uniek onderwerp uit dat je aan het denken zet en dat zeker boeiend is: je beleeft alles vanuit Abel en je reist met hem mee naar de beste plekken in Berlijn en Hannover. Hij ontmoet vele verlorenen en zij helpen hem de weg kwijt te raken door naar de schimmige ruïnefeesten van Berlijn te gaan. Abel komt voor het eerst in aanraking met MDMA op zijn eerste party in Hannover en voelt zich gelijk op zijn gemak. Abels vriendin, die ondertussen zijn ex-vriendin is geworden en zwanger blijkt te zijn, probeert hem vaak te bereiken en sluit uiteindelijk de gezamenlijke rekening af.

Stroink beschrijft verschillende perioden uit het verleden van Abel. Zo krijg je de ruzie te lezen tussen Lize en Abel, maar ook delen uit zijn jeugd. Hoe verder hij verdwaalt, hoe meer hij gaat schrijven over zijn vader en opa. Doordat Abel schrijft, komen er meer perspectieven in het verhaal, waardoor het nog boeiender wordt. Hij vertelt over hoe zijn vader zijn moeder ontmoette, hoe vaders leven was als belastingcontroleur en hoe het contact lag tussen Abel en zijn vader. Ook schrijft hij over de dood van zijn opa, Willem Schreuder. Hoe dat gegaan was en over hoe hij als klein jongetje geen afscheid wilde nemen van zijn opa. Er komt toch elke keer weer een vleugje humor om de hoek kijken, ook al was het een tragisch moment, zoals waar Abel schrijft over de dood van zijn opa:

“Willem Schreuder voelde hoe zijn maag zich samentrok en concludeerde dat hij nog leefde. Onder zijn dijbenen voelde hij een warme en natte substantie. Nog voor hij kon bedenken wat het kon zijn verklapte zijn neus het antwoord: het was stront. Hij had zichzelf ondergescheten.”

Niet de hele reis loopt soepel voor Abel. Zo komt hij aan het begin van zijn reis een jongeman tegen in de trein naar Berlijn. De man is van Abels leeftijd, heeft hetzelfde vlassige kapsel en zijn postuur. Later als Abel rondzwerft in het Holocaustmonument, komt hij de man weer tegen. Het is zijn achtervolger, zijn spiegelbeeld.

“Voor mijn gevoel sta ik zeker een minuut stokstijf tegen het beton gedrukt. Dan duiken er andere mensen in mijn gang op en moet ik weer door.”

Wie is die man? Waarom loopt hij niet gewoon op die man af? En wat wil hij van Abel?

Het boek eindigt met de verwarring van Abel wat hij eigenlijk aan het doen is. Het einde is misschien een beetje wazig, maar je blijft geboeid.

De grauwe stad heeft zijn aantrekkingskracht verloren. Dan ziet Abel een oude vrouw en biedt hij zijn hulp aan om haar te helpen, ze lijkt verdwaald. Uiteindelijk was de vrouw op zoek naar haar man, maar die bleek al dood te zijn. De vrouw begon weer helder na te denken en hielp Abel de juiste trein te pakken:

“Ik weet nog steeds niet waar die naartoe rijdt, maar de versnellende cadans stelt me gerust. Ik kan weer denken.”

Ondanks dat het einde onduidelijk is, is het een prachtig boek over een uniek onderwerp. Abel neemt je mee op zijn verdwaaltocht, waar hij nieuwe vrienden ontmoet en hij komt uiteindelijk zichzelf tegen. Stroink heeft een fijne schrijfstijl die ervoor zorgt dat je meer van hem wilt lezen! Het is een schrijver die niet bang is om te choqueren en heeft goede humor.

“De weg wijst zichzelf, zo simpel is het dus.”

Deze recensie is geschreven door Charlotte Rozema. Ze  zit op CSG Dingstede te Meppel in havo 4. Charlotte is dol op lezen, omdat je dan even de dingen om je heen vergeet. Ze heeft veel interesse in moordonderzoeken en horrorboeken, maar vind het ook leuk om over ‘standaard’ onderwerpen te lezen. Daarnaast schrijft ze graag zelf verhalen en doet dan ook regelmatig mee aan schrijfwedstrijden.

Exit / Michiel Stroink / Uitgeverij Meulenhoff / 2015 / 248 pag./ ISBN 9789029089425