Carmien Michiels haar debuutroman uit 2013,

We zijn water

, kwam meteen op de shortlist van de Debuutprijs en die van De Bronzen Uil terecht. Ik begon dus met grote verwachtingen aan haar tweede boek,

Vraag het aan de bliksem

.

Vraag het aan de bliksem

vertelt het verhaal van de veertienjarige Danny. Hij noemt zichzelf graag David, naar de kleine herdersjongen die het opnam tegen Goliath, de onverslaanbare reus in het welbekende Bijbelverhaal. Ook Danny moet het als kleine jongen opnemen tegen een reus die in het verhaal de vorm aanneemt van zijn vervelende ouders en zijn achtergrond waar hij liever uit wil wegvluchten om zo zijn eigen dromen te kunnen waarmaken.

De titel

Vraag het aan de bliksem

lijkt misschien niet veelzeggend, maar de auteur weet een aantal keer op magistrale wijze te verwijzen naar de bliksem. Zo wordt het natuurfenomeen er op een aantal momenten in het boek bijgehaald om de betekenis van een aantal passages bij te zetten. Dit doet ze trouwens op dezelfde manier met de titels van de hoofdstukken. De titels creëren een bepaald mysterie waardoor je als lezer graag mee verder gaat op ontdekkingstocht met de kleine Danny.

Ikzelf hou van literair uitgewerkte verhalen die zich toch gemakkelijk laten weglezen en met

Vraag het aan de bliksem

kan ik zo een exemplaar aan mijn lijstje toevoegen. Als je op zoek bent naar een geweldige plottwist, zou ik eerder een ander boek aanraden. Tegen het einde van het boek wordt het verhaal van een oorlogsveteraan en buurman van Danny centraal gesteld. Als lezer word je hier tussen de lijnen door geconfronteerd met het idee dat dingen vaak anders zijn dan eerst gehoopt of gedacht. Een echte verhaallijn komt ook hier naar mijn gevoel niet tot ontwikkeling.

Het boek leest kinderlijk gemakkelijk weg en is tegelijk sterk literair. Het wordt doorspekt van grote waarheden zoals:

‘Iedereen wordt gestraft. De mensen die wegkijken, de jongens die afrossen en de jongen die afgerost wordt. Door de maatschappij. Alles heeft effect. Een rimpel van een kinderhand  kan jaren later een tsunami veroorzaken. De laatste levenszucht van een oude man kan jaren later een orkaan teweegbrengen. Schulden worden alleen maar groter. Ook je eigen schuldgevoel. Dat is het dus. Niemand is perfect, dus kan je beter vrede hebben met wat je teweegbrengt. Maar als je goed nadenkt over de stappen die je zet, over hoe je kan reageren op onverwachte situaties, kan je de wereld veel meer naar je eigen hand zetten dan je ooit durfde te dromen.’

(

Vraag het aan de bliksem

, blz. 106)

Ondanks alle tegenslagen blijft kleine Danny dromerig en hoopvol in het leven staan. Hij blijft overal kansen in zien. En als dat de enige boodschap zou zijn die iemand na het lezen onthoudt, dan is dit boek het lezen al waard! Of om af te sluiten met de laatste woorden van Danny uit het boek: ‘

Hij was nog niet te oud om alles wat hem klein hield de rug toe te keren en zijn eigen weg te gaan. Met verbeelding overstijgt iedereen zijn eigen nietigheid. En met grootheidswaanzin.’


(Vraag het aan de bliksem

, blz. 218)

Deze recensie is geschreven door Silke. Ze is 23 jaar en is leerkracht in de eerste graad van het secundair onderwijs in het Sint-Pieterscollege te Leuven. Silke geeft daar voltijds het vak Nederlands. Nederlands als taal en in de vorm van literatuur hebben haar van kindsbeen af nauw aan het hart gelegen. Ze geniet er dan ook van om haar leerlingen elke dag een beetje van haar passie door te geven.  Silke leest elk boek graag dat haar op een gegeven moment bij het nekvel grijpt. Dat kan zijn door de taal of de vorm die een auteur hanteert of door het verhaal dat verteld wordt.

Vraag het aan de bliksem




/




Carmien




Michels




/




Uitgeverij Polis




/




2015




/




176




pag




.




/




I




SBN 9789463100144