Zeven kunstenaars en wetenschappers zijn uitgenodigd om een maand lang op het eiland Stormø aan hun project te werken. Degene die hen uitgenodigd heeft wenst anoniem te blijven en ook het huis is anders dan de genodigden in gedachten hebben. Het huis is helemaal van glas en er zijn geen mogelijkheden om contact met de buitenwereld te hebben.

In het eerste hoofdstuk wordt een van de kunstenaars geconfronteerd met haar verleden, het is een half jaar nadat Robin Lee uit het glazen huis is teruggekeerd en uit het eerste hoofdstuk kan je al afleiden dat het helemaal niet gelopen is zoals gehoopt. Hiermee maakt Skov je meteen nieuwsgierig.

Na het eerste hoofdstuk leren we de rest van de personages kennen wanneer ze naar Stormø op weg zijn. Hoewel in korte tijd veel personages voorbij komen, is het goed te doen om ze uit elkaar te houden, want Skov geeft de lezer al genoeg info over de achtergronden van de personages en hun drijfveren verschillen van elkaar.

Naast de werkelijke personages is het eiland Stormø een belangrijk element in het boek. Het wordt door de personages op verschillende manieren bekeken en als lezer krijg je daarmee de verschillende vormen die de natuur aanneemt mee, van dreigend tot wijds en vrij. Wel is duidelijk dat deze kijk op het eiland dus erg afhangt van de diverse karakters en wanneer de spanning tussen hen oploopt lijkt het eiland steeds kleiner te worden.

Naarmate het verhaal vordert, wordt duidelijk wat de personages met elkaar verbindt en waarom ze met elkaar in het glazen huis beland zijn. Skov doet dit in een fijn tempo en omdat alles zo geniaal met elkaar verweven is, is het niet moeilijk om je aandacht erbij te houden omdat je wil weten hoe alles in elkaar steekt. Wat mij erg verraste was hoe alles uiteindelijk bij elkaar kwam. Wat dit boek daarnaast prachtig illustreert is hoe dingen er vanuit verschillende standpunten totaal anders uit kunnen zien en de lezer kan zelf bepalen welk standpunt hij of zij wil geloven. Juist omdat het boek de lezer vrijlaat dingen op zijn of haar manier te interpreteren is het een boek dat blijft hangen.

Het glazen huis

heeft aspecten van een thriller, maar het is met name een psychologische roman met goed uitgewerkte personages waardoor het verhaal van de eerste tot de laatste bladzijde boeit. Ik hoop dan ook dat we in de toekomst meer verhalen van Skov mogen verwachten.

Het glazen huis / Leonora Christina Skov / vertaald door Lammie Post-Oostenbrink / Uitgeverij Cargo / 2016 / 368 pag. / ISBN: 9789023495796