‘Alles is perceptie’

Noah Kremer is bijzonder. Hij heeft een groot geheim, dat hij alleen deelt met zijn beste vriend Teun. Noah ziet letters en cijfers in kleuren, woorden hebben een smaak en geluiden hebben kleuren. Doordat Noah verder niemand vertelt dat hij aan synthesie lijdt, komt hij in de problemen. Op school wordt Noah gepest en thuis wordt hij niet begrepen. Bij synthesie zijn de grenzen tussen zintuigen onduidelijk; waarnemingen lopen in elkaar over.

Het wordt nog erger als blijkt dat Noah aan nog een andere aandoening lijdt, namelijk epilepsie. Door de medicijnen verbleef hij in een constante staat van versuffing, waardoor hij begint met het experimenteren met drugs.

Noah komt – kort gezegd – uit een raar gezin. Zijn vader laat nooit zijn gevoelens zien. Hij lijkt altijd een toneelstukje op te voeren. Wanneer het gezin zich in diepe crisis bevindt, zowel financieel als persoonlijk, weet zijn vader alles te verhullen. Behalve zijn affaires. De moeder van Noah is het tegenovergestelde van zijn vader. Ze is egoïstisch en heel chaotisch. Zelfs wanneer Noah in het ziekenhuis ligt na een epileptische aanval, moet de dokter eerst naar háár hart luisteren, want daar is zeker wat mis mee… Ook leidt ze aan kleptomanie, een psychische aandoening waarbij iemand de drang om te stelen niet kan weerstaan. Gelukkig is de zus van Noah wel normaal, maar omdat ze een aantal jaar jonger is dan Noah, kan hij bij haar zijn geheim ook niet kwijt.

Bij zijn vriend Teun kan Noah zijn verhaal wel kwijt. Samen gaan ze op onderzoek uit en beschrijven ze de aandoening van Noah in hun eigen woorden.

Het komt zelden voor dat ik moeilijk kan bedenken wat ik van een boek vindt. Dit was zo’n boek. De verhaallijn vond ik niet interessant, maar toch kon ik het boek niet wegleggen. Het las makkelijk weg en binnen 3 dagen had ik het boek uitgelezen. Het boek begint met Noah die aan synthesie lijdt. Het boek wordt hierdoor heel interessant, want over dit onderwerp word weinig geschreven en ik wist er zelf weinig over. Door deze aandoening gaf de schrijver je een aantal extra dimensies. Wanneer Noah de diagnose epilepsie krijgt, verschuift de aandacht. De focus ligt niet meer op synthesie, maar op de epilepsie, wat het boek een stuk minder interessant maakte. Het boek miste diepgang, niet alleen de verhaallijn, maar ook de personages. Ondanks dat het voelde alsof de schrijver te weinig uit zijn eigen verhaal had gehaald, was het een fijn boek om snel (tussendoor) te lezen.

Hoi! Ik ben Maaike, zestien jaar en ik ga naar 5VWO.

Ik houd van paardrijden, voetbal en natuurlijk lezen! Tijdens het reizen naar wedstrijden of trainingen vind ik het heerlijk om een boek te lezen. Van romans tot informatieve boeken, met alle onderwerpen kan ik uit de voeten.

Lekhoofd / Haro Kraak / Uitgeverij Atlas Contact / 2016 / 230 / 978 90 254 4741 0