“Wat als je De Ware Liefde vindt? Wat als je die verliest? Wat als je nog een kans krijgt?”

In 1989 ontmoette Adam Sharp de liefde van zijn leven. Hij zat achter de piano in een gezellig café, zij vergezelde hem met haar prachtige stem. Samen beleefden ze een geweldige tijd, maar al snel zat Adams werk in Australië erop. De dag na kerst moest hij haar verlaten, niet wetende dat hun liefde ooit nog een tweede kans zou krijgen.

Twintig jaar later krijgt Adam uit het niets een berichtje van zijn Eerste Echte Liefde Angelina Brown. Beiden hebben ze inmiddels een nieuw leven opgebouwd, met een andere partner. Herinneringen worden opgehaald en ondanks dat ze elkaar al zo lang geleden uit het oog zijn verloren, bloeit er opnieuw iets op. Wanneer Adams relatie stuk loopt, beseft hij pas hoe graag hij Angelina weer zou willen zien. Angelina nodigt hem uit in Frankrijk om bij te praten, maar de dagen die volgen blijken achteraf de meest bizarre die hij ooit heeft meegemaakt.

Het beste van Adam Sharp

lijkt op het eerste gezicht een clichéverhaal; iemand verblijft enige tijd in een ander land, wordt vervolgens verliefd en uiteindelijk moet hij weg en verliezen de geliefden elkaar uit het oog. Gelukkig maakt dit alles het boek niet minder leuk en het is al helemaal vergeten en vergeven wanneer je merkt dat Graeme Simsion het cliché concept een compleet andere draai heeft gegeven. Naast het feit dat zijn doorgrondende, humoristische schrijfstijl een hele hoop goed maakt, ziet hij ook nog de kans om in het tweede deel van zijn verhaal een ontzettend interessante ontmoeting tussen Adam, Angelina, en haar man te laten plaatsvinden, eindigend met een emotionele plottwist. Graeme Simsion zet de lezer voortdurend op het verkeerde been en daardoor is het einde ook een grote verrassing.

Daarnaast heeft het boek een goede, duidelijke verhaallijn, waardoor het vlot wegleest. Een mooi detail is dat Simsion aan het einde niets openlaat en van elk (belangrijk) personage vertelt hoe het met ze afloopt.

Het tweede deel van het boek is wel makkelijker te lezen dan het voorafgaande gedeelte, doordat het in chronologische volgorde wordt verteld met kleinere tijdsprongen dan in het begin van het verhaal. In het eerste deel wordt er vaak gewisseld tussen de gebeurtenissen in Australië en het heden, waardoor je alles tegelijk moet onthouden en lastig in het verhaal kan komen.

Voor je begint aan dit boek, is het een aanrader om wat muziekkennis op te doen, bijvoorbeeld door de in het boek geplaatste afspeellijst te beluisteren. Muziek is namelijk een rode draad in het leven van Adam Sharp; het was een bepalende factor voor de band met zijn vader, hij leerde Angelina kennen dankzij de muziek en de muziekkennis kwam van pas bij zijn geliefde pubquizen. Het is niet belangrijk voor het volgen van de verhaallijn, maar het maakt het lezen van bepaalde delen net iets leuker en je kunt je nog beter inleven.

Veel mensen zullen zich afvragen of dit boek net zo (geweldig) is als Graeme Simsions “Het Rosie Project”. Aan de ene kant kun je zeggen dat er veel gelijkenissen zijn tussen de twee boeken, en dan met name de hoofdpersonages. Don Tillman (Het Rosie Project) en Adam Sharp zijn beiden enigszins nerd en beide mannen kijken eerst de kat uit de boom voor ze actie ondernemen. Ze observeren en analyseren veel. Dit psychologische zou een kenmerk kunnen zijn van Graeme’s schrijfstijl, omdat het in beide boeken gebeurd. Het is naar mijn mening een van zijn grote pluspunten. Door dieper op dingen in te gaan, leren lezers de personages beter kennen en op die manier kan er meer meegeleefd worden.

Aan de andere kant zijn er ook verschillen te vinden tussen de hoofdpersonages. Een groot verschil is dat beiden een ander probleem hebben en leven in een compleet verschillende wereld, zowel qua continent als interesses en beroep.

Graeme Simsions boeken worden veelal geprezen om de humor, de herkenbaarheid, een frisse kijk op problemen en ook serieuze oplossingen. In

het beste van Adam Sharp

is wederom aan alle verwachtingen voldaan en zelfs meer. Het is gewoon een lekkere roman die je snel wegleest, omdat je simpelweg niet kunt stoppen. Het blijft in je hoofd hangen, wat mede komt door de eenvoudigheid van alle personages. Het zijn geen helden. Het zijn geen perfecte mensen. Het zijn unieke en interessante karakters met elk hun eigen verhaal, net als ieder ander mens.

Deze recensie is geschreven door Janine van der Molen, scholiere van RSG Wolfsbos  in Hoogeveen. Ze leest zo’n beetje alles wat los en vast zit, of het nu in het Engels of Nederlands is. Haar leesstapel bevat veel dystopische verhalen, vooral series, maar ook andere genres leest ze zeer zeker ook. Janine leest in twee werelden: de gewone papieren boeken en  e-books op haar wattpad.

Het beste van Adam Sharp/Graeme Simsion/vertaling Elise Kuip en Linde Broeder/Uitgeverij Luitingh-Sijthoff/2016/367blz./ ISBN 9 789024 573851