Een mysterieuze moord, dichtregels van Vondel nabij het lijk, een geheim genootschap en een eeuwenoud complot. Meer dan genoeg ingrediënten voor een superspannende thriller, leek mij. Zeker gezien het feit De wraak van Vondel getipt werd voor liefhebbers van
van Arjen Lubach, dat ik verslonden heb. Helaas werd het boek voor mij een teleurstelling. Hoe dat komt, leg ik zo uit. Eerst het verhaal.

Journaliste Maaike van Reede heeft een afspraak met dichter Jan Rosveld. Hij komt echter niet opdagen, aangezien hij dood in de Oude Kerk ligt. Zelfmoord zegt de politie, maar Maaike is niet overtuigd en begint een eigen onderzoek.

Professor Olivier Huizinga wordt door zijn dochter Eline op de moord geattendeerd, omdat hij een groot liefhebber van poëzie is. Op de foto van de crime scene ontdekt Huizinga dat de dode dichter een tatoeage heeft die hij maar al te goed kent. Ook hij begint zijn eigen onderzoek, dat uiteraard dat van Maaike kruist, zodat ze hun krachten kunnen bundelen.

Dan is er nog een, niet met name genoemde, prinses die door haar opdracht voor de moord op Rosveld, de oude strijd tussen de koningsgezinden en de voorstanders van Nederland als republiek doet oplaaien als nooit tevoren.

Overal in de stad duiken delen van gedichten van Vondel, voorstander van de republiek, op. Vooral de wat dreigende teksten. En dat kun je als koningshuis natuurlijk niet gebruiken, zeker niet als over achttien uur de nieuwe koning gekroond zal worden.

Wat mijn grootste probleem met het verhaal is, is dat er te veel toevalligheden zijn. Er zijn altijd net bekenden op handige sociale plekken die een handje helpen, op miraculeuze wijze worden verbanden gelegd, etc.

Daarnaast raken Maaike en Olivier in menig gevaarlijke situatie verzeild, zonder dat je die dreiging als lezer voelt. Steeds als je denkt dat ze nu toch echt gestopt zullen worden, redt een van beiden hun weer uit de problemen. Hetzij door de juiste contacten, hetzij door stom geluk. Een thriller drijft op spanning, maar neem je deze weg door je hoofdpersonen (relatief) veilig te houden, dan is er geen thrill.

Verder lijken de personen, qua familie achtergrond, te veel op elkaar. Maaikes vader is omgekomen bij een ‘ongeluk’, Huizinga’s broer is omgekomen bij een ‘ongeluk’ en  Eline is ook al jaren moederloos. Te veel van het goede.

Vondel wordt kwistig geciteerd in de gedichten en citaten die in de stad opduiken. Dit zijn aanwijzingen voor Maaike en Huizinga. Aanwijzingen om er achter te komen wie de moord op Rosveld gepleegd heeft, waarom en om een geheim genootschap te vinden. Tenzij je een hele studie van Vondel hebt gemaakt, zeggen de aanwijzingen je als lezer weinig. Niet bepaald leesplezier verhogend. Je moet het maar van de schrijver aannemen dat de aanwijzing juist dát betekend en niet iets anders.

De hoofdstukken zijn vrij kort en hebben een wisselend perspectief. Dat zorgt er wel voor dat het verhaal vaart houdt. Alhoewel de korte hoofdstukken waarin de prinses aan het woord is, weinig toevoegen aan het verhaal.

De uiteindelijke ontknoping was origineel en dat is dan ook zo’n beetje het enige interessante aan dit boek.

Voor mij haalt dit boek het niet bij
, dat ik al eerder recenseerde. Heb je zin in een koningsthriller dan lees je beter Lubach dan Van Pamelen.

De wraak van Vondel/Frank van Pamelen/Uitgeverij Ambo|Anthos/2015/356 blz./ISBN: 9789026329906