Portret van een vrouw

is een bijzonder en pakkend boek vanaf de eerste bladzijde. Deel één van het boek speelt zich af in het Frankrijk van 1916,in het plaatsje St.Péronne. Sophie houdt hier samen met haar zus Hélene het hotel van hun ouders draaiende, ondanks dat hun stad, één van de eerste steden was die bezet werd door de Duitsers, tijdens de eerste wereldoorlog. Alle mannen zijn naar het front gestuurd en de vrouwen houden de boel draaiende. Zo ook Edouard Leféfre, de man van Sophie die schilder was voor hij opgeroepen werd. In het huis hangt één van de schilderijen die hij speciaal voor haar heeft gemaakt. Dit schilderij is het enige beetje kleur en vrolijkheid dat ze nog heeft en ondanks dat het een risico vormt om het in het zicht te hangen, houdt ze er aanvast dat ze ook tijdens de oorlog recht heeft op een beetje vrolijkheid in haar leven.

In het eerste deel lees je vooral over de eerste wereldoorlog en het leven dat Sophie en haar familie. Zodra de Duitsers hun intrek nemen in het hotel Le coq rouge en de Kommandant zijn oog laat vallen op het schilderij van Sophie en misschien ook meer dan dat, begint een gevaarlijke periode, waarbij Sophie haar leven letterlijk op het spel zet.

Deel twee begint in London 2006. Hier woont Liv, een jonge vrouw en nog niet zolang weduwe. Haar echtgenoot David Halston, een bekend architect heeft haar alleen achter gelaten in een groot glazen huis en Liv weet niet meer hoe ze rond moet komen en laat rekeningen ongeopend liggen. Wanneer ze op een avond in een bar terecht komt en haar tas vergeet, begint het verhaal pas echt. De man waarmee ze daarna contact krijgt, is Paul en hij werkt bij een bureau dat kwijtgeraakte bezittingen opspeurt en ze bij de rechtmatige eigenaar terugbrengt. Wanneer hij na een tijdje bij Sophie in de slaapkamer beland, waar al een lange tijd geen man is geweest, valt zijn oog opeens op een schilderij. Het schilderij met de naam: ‘Het meisje dat je achterliet’, zorgt ervoor dat hij direct zijn spullen pakt en zonder iets te zeggen vertrekt. Liv weet niet wat ze hiermee aanmoet en denkt dat deze man die haar juist een goed en veilig gevoel gaf, haar heeft gebruikt. Ze weet niet dat het met het schilderij in haar huis te maken heeft. Dit schilderij heeft ze kado gekregen van haar overleden man David, tijdens hun huwelijksreis en heeft veel emotionele waarde, omdat het haar herinnert aan de korte gelukkige tijd dat zij samen waren. Dat juist dit schilderij, haar leven op zijn kop zal zetten en haar hoop op een gelukkige toekomst met een nieuwe man weg lijkt te vagen, daar is ze zich op dat moment nog niet van bewust.

De twee verhalen over Sophie uit 1916 en Liv in 2006, raken steeds meer met elkaar verbonden vanwege het schilderij, dat in beide tijden een grote invloed heeft op de relaties en het leven van de eigenaressen hiervan. Doordat je van beide vrouwen eerst leest over hun leven, vervolgens over het schilderij en daarna over de gebeurtenissen die hierdoor veroorzaakt worden, is het overzichtelijk en kom je steeds dichterbij het eindpunt, waar alles op zijn plaats valt.

Aan het begin kwam ik wat moeilijk in het verhaal, maar toch sprak het mij zeker aan, dit verhaal over de eerste wereldoorlog. Pas toen ik in het tweede deel begon en de situatie zich in een actuelere tijd afspeelde, kon ik echt niet meer stoppen met lezen, dit verhaal pakte mij net iets meer en leek vlotter geschreven. Als je het boek uit hebt, weet je dat beide verhalen geschreven móesten worden om er een compleet verhaal van te maken en dat is de auteur heel goed gelukt. Ik was al fan van Jojo Moyes en na het lezen van dit verhaal natuurlijk nog steeds. Zeker een aanrader.

Deze recensie is geschreven door Marion Poeste Thomas, 25 jaar, Door meerdere chronische ziektes is gewoon werk voor Marion niet mogelijk. Schrijven en lezen zijn haar grootste hobby’s.

Portret van een vrouw / JoJo Moyes / vertaling door / Uitgeverij De Fontein / 2015 / 432 pag. / ISBN 9789026137587