“Niet iedereen is wie hij lijkt te zijn”

met deze boodschap op de achterkant van haar boek begint

M.G.


Reyes

het eerste boek van de

Venice


Beach


–

serie op een spannende manier. Kunnen de levens van zes verschillende jongeren ons nog boeien of krijgen we het aloude bekende verhaaltje over drugs, seks en alcohol? Zeker niet! Reyes’ eerste boek bevat geen nieuwe thematiek, maar is door de diversiteit in het verhaal een boek dat prima past bij een avondje ‘lekker op de bank’.

Reyes begint

Losgelaten

met het Californisch wetboek van familierecht en ze vertelt ons op welke manier ouders hun kinderen kunnen ontvoogden. Vervolgens krijgen we in sneltreinvaart de verschillende situaties van Grace, stiefzus Candace, tennisleraar Paolo en John-Michael voorgeschoteld. Allemaal zijn het jongeren die hun ouderlijk huis verlaten; ze komen samen op Venice Beach. Om het jongerenhuis compleet te maken, sluiten Lucy en de Mexicaanse Maya aan. Dan begint het eigenlijke verhaal.

Reyes’ verhaal wordt interessant door alle uiteenlopende personages. De bloedmooie Paolo schept de verwachting een ‘player’ te zijn en de geheimzinnige computernerd Maya zorgt voor veel mysterie. Wat is ze van plan? Ook homo John-Michael maakt het verhaal aantrekkelijk. Waarom vlucht hij uit huis? Wat is er met zijn vader gebeurd? Reyes voegt hier de mysterieuze Ariana aan toe. Niemand weet wie deze vrouw is en niemand weet wie de ‘Charlie’ is, met wie ze belt, maar iedereen krijgt een naar onderbuikgevoel bij haar. Wat is ze van plan? Wie houdt ze zo goed in de gaten?

Na de snelle, korte achtergrondschets van de hoofdpersonen maakt Reyes een sprong in de tijd. We belanden in het studentenhuis op het strand. Vanaf dat moment ontstaan verschillende mysteries. Wat hebben de jongeren met elkaar te maken? Waarom vertelt John-Michael niets over zijn vader en hoe ziet het verleden van Lucy er precies uit? Reyes toont je elk hoofdstuk een kijkje in het leven van een ander personage, maar het complete beeld krijg je nooit. Daarbij houden verschillende personages zich bewust stil, waardoor jij als lezer ook niet alle informatie krijgt en in het duister tast. Ook creëert Reyes mysteries door opmerkingen als:

“


Maar Maya had voorkennis”

en maakt ze het verhaal boeiend. Stapje voor stapje ontvouwt de werkelijkheid zich en uiteindelijk vallen de steentjes langzaam op hun plaats; voor jou eerder dan voor de personages.

Helaas probeert Reyes in

Losgelaten

te veel elementen in haar verhaal te verwerken, waardoor ze niet iets nieuws vertelt. Met iedereen móet wel iets aan de hand zijn en achter elk verhaal móet wel een geheim zitten. Zo zijn de brieven van Grace aan de ter dood veroordeelde niet ‘zomaar’ brieven en blijkt het leven van Lucy ingewikkeld en geheimzinnig te zijn. Ook het medische onderzoek van John-Michael vormt een bron van mysterie. De opmerking

“Niet iedereen is wie hij lijkt te zijn”

past daarmee prima bij het verhaal en al die lijntjes maken het verhaal zeker boeiend, maar

Losgelaten

verliest kracht door de missende vernieuwing: we kennen al deze verhalen wel.

Maar juist die ‘we-kennen-het-wel’-houding verandert door de manier waarop Reyes de verhaallijnen bij elkaar laat komen. Tot de laatste pagina’s van het boek weet ze geheim te houden wat er precies aan de hand is. Zinnetjes als

“


m


isschien begreep hij nog niet dat je iemand kon laten lijden door domweg te bestaan”

of

“


mensen vinden zichzelf zo vaak opnieuw uit”

zorgen voor de nodige vermoedens over het verloop, maar wat er precies aan de hand is, ontdek je pas in de laatste bladzijden. Reyes laat alle verhaallijnen op natuurlijke en zeer mooie wijze samenvallen, zonder dat ze daarbij overdrijft. Ariana krijgt het laatste woord en met haar woorden laat Reyes zien niet klaar te zijn met deze jongeren; een vervolgverhaal is een must. Ze laat je achter met vragen en met een gevoel van onrust.

Losgelaten

is meer dan alleen een verhaal over seks, drugs en alcohol. Het boek bevat geen diepgaande of uitdagende thematiek, maar maakt je wel nieuwsgierig. Reyes heeft met dit verhaal een mooi begin gemaakt van een spannende, “lekker-weg-te-lezen”

Venice


Beach-

serie.

Deze recensie is geschreven door Marloes Otten. Docente Nederlands op een school in Meppel, waar ze les geeft aan leerlingen uit de onderbouw van de havo, de mavo en het vwo. Marloes is een echte boekenwurm: van Mulisch tot




Hertmans




, van




Lewinsky




tot Williams: je maakt haar met van alles blij.

Losgelaten / M.G.Reyes / HaperCollins / 350 bladzijden / 978-940-2-705-102