Een tijdje terug verschenen op De Leesfabriek drie recensies over Mijn hart en andere zwarte gaten van Jasmine Warga. Onze recensenten kregen ook de kans Jasmine wat vragen te stellen en hieronder kan je haar antwoorden lezen!

Wat was de reden om een boek te schrijven over zware onderwerpen als depressie en zelfmoord?


Om eerlijk te zijn was ik niet van plan om een boek te schrijven over depressie en zelfmoord. Voor mij werkt schrijven niet zo, verhalen beginnen en eindigen met de karakters. Dus dit boek begon met Aysels stem die ik in mijn hoofd hoorde, zij leidde me door het verhaal.

Hoe was het schrijfproces, was je altijd al van plan om je boek naar een uitgever te sturen?


Het schrijfproces was snel, heftig en intens. Ik schreef de eerste versie binnen drie maanden, wat ongebruikelijk snel is voor mij. Toen ik het schreef was ik nog niet bezig met publiceren, ik was alleen maar bezig met het verhaal. Hoewel ik dus niet concreet bezig was met het publiceren, was mijn droom wel altijd om een schrijver te worden, dus ik denk dat het verlangen om een boek uit te geven wel altijd onbewust op de achtergrond aanwezig geweest is.

Waarom koos je ervoor om uit het perspectief van een young adult te schrijven en niet vanuit een volwassene?


Aysel kwam als zestienjarige in me op en dat wilde ik zo houden. Eerlijk gezegd heb ik er ook nooit zoveel over nagedacht. Ze was in mijn gedachten altijd een tiener en daarom heb ik haar zo geschreven.

Wist je vanaf het begin hoe het verhaal af zou lopen?


Nee dat wist ik niet! Het einde is juist heel vaak veranderd.

Ben je blij met het einde van het boek, of zou je andere keuzes maken als je de kans had om het verhaal te herschrijven?


Jeetje, wat een lastige vraag! Ik geloof dat schrijvers nooit helemaal tevreden zijn over hun werk, dus ja, natuurlijk zijn er enorm veel dingen die ik zou veranderen. Wel herinner ik mezelf er aan dat ik het destijds niet beter had kunnen doen en dus probeer ik daarmee tevreden te zijn.

Hoe is het om je boek in andere talen uitgegeven te zien, is het onwerkelijk?


Heel onwerkelijk! Ik vind het absoluut een eer dat mijn boek in zoveel verschillende talen gepubliceerd is. En ik vind het geweldig om dingen van mijn internationale lezers te horen!

Zelfmoord en depressie zijn nog steeds onderwerpen waar niet veel over gepraat wordt, denk je dat boeken als deze het makkelijker maken om erover te praten?


Ik hoop het! Ik vind het frustrerend dat het nog steeds een taboe is om over geestelijke gezondheid te praten. Het onderwerp bespreekbaar maken is de beste manier om depressie te bestrijden. Mensen gaan aan een depressie onderdoor wanneer ze zich alleen voelen en juist het aanmoedigen van mensen om over hun gevoelens te praten, zorgt ervoor dat ze zich minder alleen voelen.

Welke reactie die je van lezers hebt gekregen, heeft je het meest geraakt?


Ik kan er echt niet maar eentje kiezen. Ik kan wel zeggen dat ik ontelbaar veel mails heb gehad die me hebben doen huilen. Verhalen van tieners die geworsteld hebben met depressie, berichten die zeiden dat het boek hen hoop gaf, brieven over hoe de lezer door het boek de moed had om hulp te zoeken. Ik ben dankbaar voor elk bericht wat een lezer naar me toestuurt, ze raken me allemaal!

Welke boeken/auteurs zijn je favoriet en waarom zouden mensen deze moeten lezen?


Wat betreft Young Adult boeken is Jandy Nelson echt mijn favoriet. Ik raad iedereen aan om I’ll give you the sun (Ik geef je de zon, ook op De Leesfabriek was Valérie erg enthousiast over dit boek, haar recensie kan je
lezen) en The sky is everywhere (De hemel begint bij je voeten) te lezen. Andere favoriete auteurs van me zijn Junot Diaz, Margaret Atwood, Jeffrey Eugenides, Patti Smith en Anne Sexton.

Hebben andere auteurs je schrijven beïnvloed?


Ik ben door zo veel auteurs beïnvloed, met name degenen die ik hierboven al noemde. Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik wel wat leer van elke auteur waarvan ik iets lees.