Met haar debuut,

De 17de zomer van Maurice Hamster

, won de auteur onmiddellijk een Vlaamse Boekenwelp. Bij het verschijnen van haar tweede roman werd ze geïnterviewd door Lotte van Olmen.

Zat het verhaal al een tijdje in je hoofd? Of groeide het tijdens het schrijven?


Het verhaal is eigenlijk vooral vanuit het personage (Birdie) ontstaan, net zoals dat de vorige keer bij Maurice Hamster ook het geval was. Zo werk ik blijkbaar! Gaandeweg groeide het verhaal, heel spontaan, weinig gepland. Alleen een idee van een einde in mijn hoofd, en daar schreef ik naartoe, maar met alle omwegen die de personages zelf wilden maken.

Birdie is een moeilijk te doorgronden personage, was het makkelijk om vanuit haar perspectief te schrijven?


Ik vond/vind haar ook een beetje een mysterie. Eerst was het mijn plan om het hele boek vanuit het ik-perspectief te schrijven, vanuit Birdies standpunt, maar omdat ze zo ondoorgrondelijk was ging dat moeilijker en moeilijker. Opeens kreeg ik het gevoel dat ik niet zo dicht op haar huid moest zitten want daar hield ze helemaal niet van. Toen heb ik besloten om ook vanuit de andere personages te schrijven, en te schrijven wat zij van Birdie vonden, en daarna ging het terug makkelijker. Ik denk dat het goed is dat ik haar wat ruimte en afstand heb gegund.

Welk personage vind je dat het beste bij jezelf past?


Dat is een moeilijke vraag, want het is nu eenmaal fictie. Maar je kan er als schrijver waarschijnlijk niet omheen dat er altijd (zelfs onbewust) stukjes van jezelf in de personages terug te vinden zijn. Ik had tijdens het schrijven heel veel sympathie voor Cassius, omdat hij zo’n goeie jongen is en veel respect heeft voor Birdie en haar laat zijn wie ze is. Wat Birdie betreft: haar grondige afkeer om spreekbeurten te geven hebben we zeker gemeenschappelijk.

Wat vond je het moeilijkst in elkaar te steken, je verhaal of je zinnen?

(Want je schrijft heel mooi, en soms vraag ik me af of dat er zo maar uitgefloept was, of dat je over die zin een hele namiddag had zitten nadenken..) Dankjewel Lotte! Ik moet vooral mijn best doen om niet ‘te mooi’ te willen schrijven. Minder is meer!

Hoe komt het dat je je romans eerst in het Engels schrijft en dan vertaalt naar Nederlands?


Toen ik ben beginnen schrijven, woonde ik in Amerika. De omgeving daar inspireerde me voor het personage van Maurice Hamster, en omdat het verhaal zich daar afspeelde leek het me logisch om in het engels te schrijven. Als je begint met schrijven heb je ook veel gêne om wat je schrijft. Het is een beetje zoals je eigen stem horen op een bandje, heel gênant. In het Engels schrijven hielp me om minder mijn eigen stem te horen, vreemd genoeg, en het bleek ook goed te vlotten dus ben ik dat blijven doen. De vertaling komt aan het einde van mijn werkproces en vind ik altijd heel leuk om te doen.

Het lijkt me niet gemakkelijk om mooie beschrijvingen te vertalen. Net zoals poëzie niet gemakkelijk te vertalen is. Dat is waar! maar ik hou van de uitdaging.

Oké, een afsluitertje: Wat raad je aan voor beginnende schrijvers?


Enige Do’s & Don’ts? eeeuummmm. Lees veel! Ervaren schrijvers moeten ook veel lezen trouwens. Iedereen moet veel lezen!


TIP:

Lees de recensie van

Birdie

door Lotte van Olmen op de recensiepagina van deze site!