“Op de ochtend dat ze zou vertrekken kroop Pell Ridley in het donker haar bed uit, kuste haar zusters vaarwel, haalde Jack uit de wind en de regen op de hei vertelde hem dat ze weggingen. Al was het niet waarschijnlijk dat hij bezwaar zou maken, als paard. Er viel niet veel mee te nemen. Brood, kaas en een fles bier, een schoon schort, een touw voor Jack, en een boek van moe met potloodschetsen van vogels waar niemand ooit in keek behalve zij. Zorgvuldig voelde ze in de beste theepot naar de munten die opzij waren gelegd voor haar bruidsschat, schoof het touw om Jacks nek en draaide zich om om te vertrekken.”

Niemandsbruid gaat over Pell, een meisje dat wegloopt van huis op de dag dat ze zou trouwen. Samen met haar paard Jack en haar stiefbroertje Bean vertrekt ze naar Salisbury om daar werk te zoeken op de grote paardenmarkt. Maar alles loopt anders dan geplant. Ze raakt haar paard en stiefbroertje kwijt. Tijdens haar zoektocht naar haar geliefden raakt ze alleen maar dieper verstrikt in haar problemen.

Een tijdje terug heb ik Meg Rosoff ontmoet. Het is een leuke vrouw die leuk kan vertellen. Ik ben die zelfde dag begonnen met het lezen van dit boek, omdat ik erg nieuwsgierig was naar het verhaal. Ik dacht dat dit boek net zo leuk zou zijn als Meg zelf. Maar dat viel tegen. In het begin is het moeilijk doorkomen, omdat het erg langdradig is. Ik vind het ook niet een boek voor jongvolwassenen. Het verhaal zelf is wel interessant voor mensen van een jaar of 16, maar het is geschreven alsof het voor 12 jarigen bedoeld is. Ik heb ook niet echt begrepen wat de boodschap van dit verhaal is.

Heb ik nog wat positiefs over dit boek? Zoals ik net zei, het verhaal is interessant. De kaft vind ik wel mooi. Een meisje op haar paard op de hei, verloren en alleen..

Deze recensie is geschreven door Sanne Jakobs, leerling van het Blaise Pascal College in Zaandam

Niemandsbruid / Meg Rosoff / vertaald door Jenny de Jonge / Uitgeverij Moon / 2010 / 223 pag. / ISBN 9789048802135