Twee namen op een stuk papier… Jacinda is een draki. Een afstammeling van de echte draken. Ze woonde eerst in de kolonie, maar nadat zij door haar gevaarlijke gedrag in de problemen komt vlucht ze samen met haar moeder en zus naar het woestijnachtige Chaparral. Een plek waar het zo droog en heet is dat het voor Jacinda steeds moeilijker wordt om te manifesteren totdat de tijd aanbreekt dat ze dat helemaal niet meer kan. Jacinda wilt dit niet laten gebeuren en ze doet er alles aan om haar draki kant te behouden. Zelfs als dat betekent dat zij, haar familie, maar ook haar kolonie hierdoor gevaar loopt.

Firelight

is het debuut van de Amerikaanse schrijfster Sophie Jordan. Het is het eerste deel van de Firelight-trilogie, die met zijn titel en vlammende omslag opvalt.

Firelight

is een Young Adult waarin fantasy en avontuur worden samengeweven tot een liefdesverhaal.

De zestienjarige Jacinda vlucht samen met haar moeder en haar zus Tamra naar Chaparral. Jacinda is een van de laatste vuurspuwers en voor de kolonie is ze heel speciaal en van groot belang. Jacinda zou namelijk het aantal vuur-draki’s kunnen verhogen, maar dat betekent ook dat ze wel moet blijven leven om dit te doen. Ze wordt constant in de gaten gehouden en keuzes worden haar altijd ontnomen. Ze krijgt nooit de kans om zelf beslissingen te nemen. Jacinda vlucht, enigszins met tegenzin, omdat dat het beste lijkt. Maar wanneer ze in Chaparral aankomt en ze geconfronteerd wordt met andere problemen begint ze te twijfelen. De keuze tussen vrijheid en de kans dat ze haar draki kant verliest blijkt moeilijker dan ze dacht. Ze zoekt naar een tussenweg en wanneer ze Will vindt die blijkbaar haar draki opwekt, maar ook kan doden, komt ze in een lastig parket te zitten. Welke kant gaat ze kiezen als Cassian (een jongen uit haar kolonie) opdaagt om haar mee terug te nemen?

Firelight

begon sterk met een spannende achtervolging van de draki-jagers, maar naarmate het boek vorderde raakte ik mijn interesse kwijt. Het boek werd voorspelbaar en ondanks dat het fantasie aspect nieuw is, namelijk draken, was de rest eigenlijk saai. Soms zelfs kinderachtig. De keuzes die Jacinda maakte vond ik niet goed doordacht en onlogisch. Al die drama, de besluiteloosheid over wat ze met Will aan moest, een stukje van haar ziel verliezen, omdat haar moeder die edelstenen wilde verkopen, dat opgejaagde gevoel dat ze de hele tijd had. Je zou denken dat ze wel wat sterker zou zijn, omdat ze een draki is. Omdat ik me niet kon identificeren met Jacinda en het er niet mee eens was over de keuzes die ze maakte gemengd met al die onnodige drama was Firelight voor mij een onrealistisch verhaal. Ook vind ik het idee van een duistere cheerleader bende die andere meisjes aanvalt in wc’s wel erg moeilijk te geloven.

De schrijfstijl was vlot; er waren niet al te lange zinnen en ik had het boek binnen een mum van tijd uit.

Firelight

is vanuit het ik-perspectief geschreven, wat ik prettig vind, omdat je dan meer betrokken raaktbij je hoofdpersonen. Het minpunt aan Jordans schrijfstijl was dat er eigenlijk niets bleef hangen. Ik las zo over de zinnen heen alsof het een grijze waas was. Al die herhalingen van wat er net was gebeurd hielpen ook niet echt. De dialogen vond ik te kort en vaak had ik het gevoel dat niet alles gezegd werd. Ook vond ik ze niet erg origineel. Het verhaal van

Firelight

deed me eigenlijk sterk denken aan

Twilight

. Enkele zinnen kwamen zelfs overeen… Dan mompelt hij: ’Een jager die verliefd wordt op zijn prooi.’

Op de achterkant van het boek stond dat er een vlammende passie en hartstochtelijke liefde zou zijn. Blijkbaar had ik die vlammende passie te figuurlijk opgevat. Terwijl Jacinda vanbinnen helemaal opging in vlammen, liet het mij eigenlijk koud. Op het moment dat Jacinda en Will interesse in elkaar toonden verloor ik mijn interesse.

Firelight

begon spannend, maar het boek verloor deze spanning toen Jacinda en Will elkaar weer zagen. Het is eigenlijk dezelfde situatie als in

Angel

van L.A. Weatherly. Willow en Alex raakte ik namelijk ook kwijt nadat ze verliefd op elkaar werden. Ik voelde geen enkele passie voor hun relatie en al na hun tweede kus betrapte ik mezelf erop dat ik zwaar zuchtte en keek hoeveel bladzijdes ik nog te gaan had. Dit was hetzelfde geval als bij Firelight. Door de oppervlakkigheid waarmee de hoofdpersonen werden beschreven kwamen ze niet tot leven en waren ze slechts twee namen op een stuk papier.

Kortom:

Firelight

was een niet al te lang boek en had een vlotte schrijfstijl. Het heeft een erg opvallende cover, maar geen bijzonder verhaal waarin ik werd meegesleept. Door het gebrek aan originaliteit en de oppervlakkigheid waarmee dit verhaal is geschreven behoort

Firelight

tot die boeken die ik me na een tijdje niet meer kan herinneren.

Deze recensie is geschreven door Azeza Morcy, 15 jaar, leerling van het Amsterdams Lyceum

Firelight / Sophie Jordan / vertaald door Annemarie Dragt / Uitgeverij Kluitman / 2012 / 312 pag. / ISBN 9789020679144