‘Je kunt me niet aanraken,’ fluister ik.

Ik lieg, maar dat zeg ik niet.

Hij kan me aanraken,

maar dat zal ik nooit vertellen.

Raak me alsjeblieft aan, is wat ik wil zeggen.

Er gebeuren dingen als mensen me aanraken.

Vreemde dingen. Slechte dingen. Dode dingen.

Niemand weet waarom de aanraking van Juliette dodelijk is, maar Het Herstel heeft grootse plannen met haar. Ze willen haar gebruiken als wapen in hun strijd voor een alleenheerschappij. Maar Juliette heeft haar eigen plannen. Ze vindt voor het eerst in haar leven de kracht om terug te vechten, en om aan een toekomst te denken met de jongen van wie ze dacht dat ze hem voor altijd kwijt was.

De kaft en de beschrijving was wat me aantrok aan dit boek. Het oog, zo vol emotie, verleidde me om

Vrees me

te lezen, net zoals de beschrijving op de achterkant (zie hierboven). Ik verwachtte dat het een spannend verhaal was dat me vanaf pagina 1 mee zou sleuren en dat het verhaal zo meeslepend was dat ik smachtend op het volgende boek zou wachten. Na de eerste 100 pagina’s ging ik twijfelen aan mijn keuze. Het taalgebruik was een ding waar ik me heel erg aan ergerde. Soms was het simpel, soms zelfs kinderlijk. Maar na de pagina 100 was ik eraan gewend en begon ik echt in het verhaal te komen. Het taalgebruik was iets waar ik aan gewend raakte, het kreeg zelfs een bepaalde charme. Het gaf Juliette een echte stem en daardoor ook een eigen persoonlijkheid. Ik begon Julliette steeds leuker te vinden en het verhaal werd spannender.

Ik heb het boek in drie uur uitgelezen, ik kon het niet wegleggen. Zo nu en dan hapte ik naar adem, omdat ik de twist niet zag aankomen. Het heeft op de een of andere manier charme waardoor je wilt weten wat er gebeurt, het liefste meteen. Het verhaal sleepte mij naar een andere wereld en dat vond ik geweldig. Het einde was voldoenend, maar ik hoop dat er een deel 2 komt aangezien er nog vele vragen niet beantwoord zijn.

Mijn verwachting was dus gedeeltelijk uitgekomen. Het boek sleurde me niet vanaf pagina 1 mee, maar het werd steeds beter. Het geheel was wel zo meeslepend dat ik zeker deel 2 ga lezen. Dit boek is zeker een aanrader, ook al is het begin minder. De schrijfstijl en het verhaal van Tahereh Mafi zorgt voor een verfrissend, uniek boek. Het is orgineel en een leuk tussendoortje.

Deze recensie is geschreven door Nicole Hakkenbroek, 20 jaar, student toegepaste psychologie en werkzaam in een boekwinkel.

Vrees me /Tahereh Mafi / Vertaald door Merel Leene / Uitgeverij: Blossom Books / 2012 / 352 pag. / ISBN 9789020679595