Een heleboel moeilijke thema’s in één boek. Ik vond het in het begin ook een beetje een moeilijk boek. Het werd heel zwaar gebracht, de vergelijkingen waren overdreven, ik snapte de ik-persoon niet; kortom, ik kwam er moeilijk in. Nu heb ik het boek uitgelezen, eindigde ik met tranen in mijn ogen en zit het verhaal soms nog steeds in mijn hoofd. Een lastig begin dus, maar een heel goed einde.
Het boek speelt zich af in Zuid-Korea, wat het verhaal sowieso al bijzonder maakt. De bijzondere hoofdpersoon en haar elitaire familie maken het nog opvallender. Het verhaal gaat over Yu-jeong, een vrouw van in de 30 met wie het theoretisch gezien heel goed zou moeten gaan. Ze komt uit een rijke en grote familie, heeft kunnen studeren in Frankrijk, is een klein beetje beroemd en heeft een goede baan aan de universiteit. Daar komt bij, dat als ze ergens een probleem mee heeft, haar broers en ooms haar er dankzij hun hoge functies wel uit helpen. Toch is het in de praktijk allemaal niet zo rooskleurig, verre van eigenlijk. Dit wordt ons in het eerste hoofdstuk al duidelijk. Yu-jeong heeft in haar jeugd iets heel ernstigs meegemaakt, waar wij pas later in het boek achter komen. Ze heeft, mede hierdoor een hele slechte relatie met haar moeder en voelt zich onbegrepen door haar hele familie. Ze is zwaar depressief en heeft al meerdere zelfmoordpogingen gedaan.
Wij vallen in het boek na zo’n mislukte zelfmoordpoging. Aan het begin van het boek lezen we ook een dagboekfragment van een onbekende dat eerst helemaal niet te plaatsen is. Deze twee verhaallijnen gaan samen komen als Yu-jeong met haar tante meegaat naar de gevangenis. Haar tante is non en gaat elke week naar terdoodveroordeelden om hen te helpen. Het dagboekfragment is van Yun-su, één van deze terdoodveroordeelden in afwachting van zijn executie. Hij heeft een heel heftig levensverhaal en is veroordeeld voor hele ernstige moorden en verkrachting. Hij staat in het begin helemaal niet open voor de hulp van Yu-jeong en haar tante, net zoals Yu-jeong helemaal niet open staat voor de bezoeken aan de gevangenis en de terdoodveroordeelden. Het sterke van dit boek is dat deze, in het begin moeilijke personen allebei een enorme ontwikkeling doormaken. In het begin heb je dit helemaal niet door, maar het is heel knap hoe de auteur in 320 pagina’s zo’n geloofwaardige ontwikkeling neer heeft kunnen zetten. Allebei zijn ze gegroeid en volwassener geworden en het bijzondere is dat ze zich dit zelf ook goed beseffen.
Naast dat dit heel sterk gedaan is, zit het verhaal ook goed in elkaar en is het thema heel aangrijpend. Persoonlijk ben ik erg geïnteresseerd in de doodstraf en de manier waarop daar in verschillende landen mee om wordt gegaan. Ook als je dit niet bent, is het verhaal van Yun-su heel aangrijpend en krijg je een bijzondere kijk in de cultuur en het rechtssysteem van Zuid-Korea. Ook het principe doodstraf en wat dat betekent voor alle betrokkenen (dader, slachtoffer, familie, beul en bewaker) is heel goed verwoord in dit boek.
Het boek mag dan voor mij in het begin wat lastig zijn geweest, ik werd al snel meegesleurd door het verhaal en aan het einde was ik volledig overtuigd, in tranen zelfs. Het was mijn eerste kennismaking met de Zuid-Koreaanse auteur Ji-Young Gong , maar hoop zeker dat het niet het laatste is wat ik van haar lees.
De uren die we deelden/ Ji-Young Gong / vertaling Sora Kim Russell / Uitgeverij The House of Books / 2013/ 320 pag./ ISBN 9789044340068