Alma Whittaker wordt aan het begin van de 19e eeuw geboren in Philadelphia als dochter van twee beroemde botanisten. Al sinds haar geboorte wordt er van Alma het hoogste verwacht. Niet dat ze het erg vindt: ze is intelligent en krijgt veel mee van haar ouders. Alma, die de klassieke talen en wiskundige formules al op jonge leeftijd beheerste, groeit op tot een slimme en onafhankelijke vrouw. Ze besluit zich op één soort plant te richten: mossen. Ze is ongeveer vijftig als ze de botanist Ambrose Pike ontmoet en het ziet ernaar uit dat ze samen gelukkig zullen leven. Maar hun geluk is van korte duur, en Ambrose Pike wordt voor zijn werk naar Tahiti gestuurd. Na zijn dood besluit Alma om zelf naar Tahiti te gaan en uit te zoeken waar het tussen haar en Ambrose nou mis ging.
Ik zal gelijk met de deur in huis vallen: Dit boek is buitengewoon goed in elkaar gezet. Gilbert heeft er goed aan gedaan om de hoofdpersonage intelligent, onafhankelijk en koppig neer te zetten. Alma is een personage dat mij maar misschien één enkele keer heeft geïrriteerd. Zelfs haar vijandige gedrag jegens haar beeldschone geadopteerde zus is begrijpelijk.
Wat ik zo fijn vond aan dit verhaal, was dat bijna elk personage een eigen impact op het verhaal had. Alma’s zus, haar eerst vriendin, haar leraar, iedereen heeft wel een rol in het verhaal. Niet allemaal even groot, maar ze hebben toch wel echt iets met het verhaal te maken. Zelfs een hond komt verscheidene keren terug in het verhaal.
Een boek over mossen en botanie: niets bijzonders, denk je dan, maar het is wel degelijk bijzonder. Het verhaal, waarin botanie redelijk centraal staat, maakt ook plaats voor andere elementen die dit boek zo mooi maken. Hoewel Alma een erg slim mens is, krijgt ze ook te maken met de problemen die elk meisje vast wel kent; onzekerheid, vernedering en liefde. Voor mij maakte dit het historische verhaal erg realistisch en nog steeds van hier en nu.
Dit boek neemt je mee op een zoektocht naar antwoorden op vragen die je jezelf in de eerste instantie niet gesteld zou hebben. En in de loop van het boek word je als het ware meegevoerd van Londen, via Tahiti, naar Amsterdam. Niet alleen door de belevenissen van de Whittakers (de moeder van Alma is Nederlands), maar ook via de verhalen van andere botanisten en ontdekkers die je in het boek tegenkomt.
Ik moet zeggen dat plantkunde niet echt mijn vak is. Toch heb ik erg genoten van het boek. Alle dingen die Alma ontdekt, alle vragen die ze stelt: Elizabeth Gilbert is erin geslaagd ze gedetailleerd, maar zonder dat het gaat vervelen, te beschrijven. Je hebt geen enkele kennis van planten nodig om dit boek te begrijpen.
Deze recensie is geschreven door Hugh Mee Wong, 14 jaar, scholier van het Pascal College te Zaandam
Het hart van alle dingen / Elisabeth Gilbert / vertaling door Janneke Zwarte en Mireille Vroege / Uitgeverij Cargo / 2013 / 624 pag. / ISBN 9789023483618