Een tijdje geleden verschenen op deze website al recensies van
en het vervolg,
van Nathalie Koch. Over het laatste boek
we Koch en we hadden het over de prachtige muziekscènes in dit boek. Muziek speelt een nog grotere rol in
Streken
,
haar debuutroman. Anders dan haar volgende boeken, is dit geen fantasy maar een boek over de schrijnende werkelijkheid, nietsontziende ambitie en de troost die muziek kan brengen.
De Nederlander Arthur Bronckhorst was ooit een van de grootste cellisten, maar moet nu teren op de herinneringen aan zijn gloriedagen. Af en toe geeft hij nog concerten, maar het niveau van vroeger haalt hij nooit meer. De recensies worden steeds slechter, net als zijn humeur. Hij besluit nog een tijdje in Londen te blijven, en laat zijn vrouw met al
zijn
vrienden en collega’s zitten met de kerst. Zijn minnares voelt zich verwaarloosd en dumpt hem. Dan vind Arthur het ware geluk, in de jonge Chrissie. Deze veelbelovende celliste blijkt hem nog steeds te bewonderen. Door haar les te geven probeert Arthur de leegte van zijn carriere, zijn leven op te vullen. De lezer voelt al snel aan dat Arthur, oud genoeg om haar vader te zijn, niet de bedoeling heeft die lessen tot cello te beperken, en Chrissie, niet gewend aan zoveel bewondering, gaat daarin mee. Terwijl deze relatie zich ontwikkelt, opent het boek een nieuwe lijn: de achtergrond van Arthur, zijn complexe thuissituatie als kind en de last die hij al sinds jonge leeftijd met zich mee draagt. Langzaam komen heden en verleden samen tot een ontknoping doordrongen van muziek.
Toen ik dit boek begon, na
De Verborgen Universiteit
gelezen te hebben, verwachtte ik een boek dat erg op die fantasyboeken leek. Ik werd aangenaam verrast. Waar de fantasyboeken uitblonken, was in de scènes met muziek. Dit boek is daarvan doordrongen. Die liefde voor muziek laat het boek resoneren met de warme klanken van de cello, de stilte die op een uitvoering volgt en alle emoties die een goed uitgevoerd stuk kunnen opwekken. In de fantasyboeken waren de personages soms wat vlak. In
Streken
kiest Koch voor weinig personages, die meer worden uitgediept, hoewel Chrissie niet altijd even geloofwaardig is. Arthur Bronckhorst krijg de meeste diepgang. Hij is geen erg sympathieke man en toch weet ze je medeleven voor hem op te wekken. Het plot is wel een beetje voorspelbaar, maar ik vond dit niet heel erg storend. Ik heb dit boek met erg veel plezier gelezen, en weet zeker dat ik het nog eens vaker op zal pakken. Ik ben zeker van plan haar volgende realistische roman ook te lezen.
Streken / Nathalie Koch / Uitgeverij Querido / 2006 / 296 pag. / ISBN 9789021472744