Londen, 1968. De Abbey Road Studios zijn een welgekend iets in het Londen van die tijd. The Beatles zijn op dat moment erg populair, vooral bij de jonge meisjes en dat is te zien aan de massa fans die dagelijks samentroept bij de Abbey Road Studios. Maar achter die studio wordt het naakte lichaam van een jonge vrouw gevonden. De jonge vrouw heeft geen papieren op zak of iets anders dat de agenten naar haar identiteit kan leiden. Rechercheur Cathal Breen wordt op de zaak gezet en wordt bijgestaan door een nieuwe collega: Helen Tozer. Een onhandige kletskous, plattelandsmeisje en eerste vrouw op de afdeling moordzaken. Maar toch is het Tozers gedrevenheid die aanwijzingen oplevert. Alle puzzelstukjes leiden diep de provincie in en Breen en Tozer volgen een spoor van bloedvergieten. Zo komen ze steeds dichter bij een moordenaar die alles te verliezen blijkt te hebben.
Eerst en vooral: die cover. Toen ik dit boek op het internet tegenkwam, viel het meteen op tussen alle andere. Ik denk dat ik de cover wel speciaal mag noemen en daardoor raakte mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. En het boek heeft me niet teleurgesteld. In het eerste hoofdstuk wordt onmiddellijk een lijk gevonden, zonder dat er al te veel inleiding wordt gegeven. Dit zorgt ervoor dat er direct sprake is van snelheid in het verhaal. Deze snelheid wordt over het algemeen vrij goed behouden doorheen de rest van het verhaal, op enkele passages na. Ik denk dat sommige stukken hun snelheid verliezen door de overvloed aan personages. Zoals alle collega’s van rechercheur Breen, waarvan sommige niet echt belangrijk zijn in het verhaal, of de andere eenheden die versterking bieden waarvan we ook een heleboel namen krijgen. Dit is voor de lezer behoorlijk ingewikkeld en zorgt ervoor dat het verhaal soms zijn aantrekkelijkheid een beetje verliest.
Daartegenover staat wel dat de afwisseling tussen het onderzoek en het privéleven van Breen een leuk element is in het verhaal. En niet enkel het privéleven van de rechercheur komt aan bod, maar ook dat van zijn collega’s, zoals bijvoorbeeld van Tozer, en de verdachten. Dit zorgt voor een iets luchtiger verhaal en geeft ook duidelijk weer waarom personages zich op een bepaalde manier gedragen. Door de achtergrondinformatie krijgt de lezer een duidelijk idee over het karakter en is het eenvoudiger om mee te leven en je in te leven doorheen het hele verhaal.
William Shaw schreef met ‘Lied van een dode’ een spannende thriller die behoort tot de betere in mijn boekenkast. Zoals in The Times werd geschreven: ‘Overtuigende sfeer, levendige dialogen en een geweldig politieduo.’
Lied van een dode / William Shaw / Vertaald door Frank Lefevere / Luitingh-Sijthoff Amsterdam / 2014 / 352 pag. / ISBN 9789024561773