Ben is een jongen met een bijzondere jeugd. Hij is nu 18 jaar en woont in een steunwoning voor adolescenten en kijkt terug naar al zijn herinneringen aan vroeger, sommigen waren fijn, anderen waren vervelend. Hij heeft goede herinneringen aan opa, die altijd de mooiste verhalen had en vaak met hem wilde schaken. Maar nadat zijn opa komt te overlijden gaat er van alles fout en zijn moeder geeft hem van veel dingen de schuld. Door zijn stress begint hij met zijn vriend Tom met wiet roken om te kalmeren. In het begin doen ze dit heel weinig, maar al snel wordt het meer en beginnen ze ook met andere dingen te experimenteren. Dit resulteert in een bad trip en Ben wordt nooit meer de oude.

Je kan merken dat muziek in het leven van Ben belangrijk was. Zijn vader was muzikant, zijn moeder zong en speelde piano en hij keek vaak in de platenverzameling van zijn vader, en speelde dit af in zijn boomhut. Een groot favoriet is ‘The Beatles’, hij wou zelf ook een Beatle zijn en begon zelfs gitaar spelen om zo goed te worden als George Harrison. De muziek komt telkens weer terug in het boek, en er worden veel verwijzingen naar gegeven. Het is een deel van Bens leven en zal dat altijd blijven.

De manier waarop het boek is geschreven doet denken aan een soort dagboek. Het lijkt net alsof dit herinneringen zijn van de jeugd van de schrijver. De manier waarop het verteld wordt is heel realistisch en doet geloven alsof Ben een echt persoon is en alsof dit allemaal echt gebeurd is. Het lijkt wel alsof het verhaal wordt verteld en dat de verteller naast je zit tijdens het lezen. De verteller (Ben) laat ook heel duidelijk zijn mening weten, niet alleen van de tijd waarin het zich afspeelt, maar ook wanneer hij het verhaal verteld. Niet alleen de vrolijke en goede herinneringen worden mooi en realistisch beschreven, maar ook de slechte herinneringen, de haat en de bad trip worden heel mooi en realistisch beschreven.

Je merkt wel dat de algemene muziekkennis van Phillip Huff groot is. Soms worden er alleen band-namen genoemd, maar soms ook songtitels en zelfs delen van de songteksten. Het lijkt alsof hij veel research gedaan heeft, en ook veel moeite om zijn boek zo geloofwaardig mogelijk te maken. Zo heeft hij ook voor Ben, het hoofdpersonage, een Facebookaccount, een Twitteraccount en een Myspace aangemaakt om het te doen lijken alsof Ben echt heeft bestaan.

Ik vond het boek heel mooi en makkelijk om te lezen, omdat het als het ware aan je verteld of voorgelezen wordt. Je krijgt met het lezen van dit boek iemands levensverhaal te horen, waarin niet alles rozegeur en maneschijn is. Ondanks deze slechte ervaringen durft hij ook nog de goede ervaringen en gebeurtenissen te vertellen en duidelijk te maken.

Deze recensie is geschreven door Aukje Hefting, 16 jaar scholier aan het Roelof van Echten College uit Hoogeveen.

Dagen van gras / Philip Huff / Uitgeverij De Bezige Bij / 2009 / 167 pag. / ISBN 9789023454014