Tonio, de zoon van schrijver A.F.Th. van der Heijden wordt op eerste Pinkersterdag door een auto geschept en overlijdt dezelfde dag nog in het ziekenhuis. Tonio sterft op 21 jarige leeftijd. In dit boek heeft A.F.Th. van der Heijden geprobeerd te doorgronden wat er met Tonio gebeurde in de uren voor het ongeluk en hoe heeft het ongeluk plaatsgevonden. Het schrijven van dit boek was dus min of meer het verwerkingsproces van A.F.Th. van der Heijden en dit zorgt ervoor dat het een heel bijzonder boek is om te lezen.

Dit is een boek dat me vanaf de eerste pagina in zijn greep hield. De schrijfstijl van Van der Heijden vind ik prachtig, vanwege de manier waarop hij dingen verwoordt. Je moet wel van beschrijvingen houden en herhalingen geen probleem vinden, want als je zoekt naar een boek dat makkelijk leest en luchtig is, is dit niet het goede boek. In mijn ogen versterken de herhalingen echter het gevoel en geven ze het boek een extra dimensie. Het versterkt het gevoel dat je leest over wat iemand anders ervaart, voor mij voelde het daarom niet langdradig. Dit boek wil je zo langzaam mogelijk lezen om het uitlezen maar uit te stellen en je wil ieder woord in je op nemen om het goed tot je door te laten dringen.

Het verhaal is waargebeurd en ik vind het indrukwekkend dat Van der Heijden dit boek geschreven heeft. Ik weet niet super veel van hem, zijn boeken of zijn reactie na het overlijden van zijn zoon, behalve de dingen die erover heb gehoord van mijn moeder, die op het moment dat dit boek uitkwam nog in de boekenwinkel werkte. Het bijzondere aan dit boek vind ik dat het inderdaad voelt als het afscheid nemen van Tonio, het leest voor mij een beetje alsof Van der Heijden dit gewoon opgeschreven heeft op het moment dat hij eraan dacht, hierdoor voelt het heel echt. Het boek wisselt veel van tijd, gaat van de rit naar het ziekenhuis, naar het verleden en naar het nu en dan weer terug naar het ziekenhuis, maar het is op zo’n manier geschreven dat het toch niet verwarrend wordt. Ik had tijdens het lezen van dit boek ook een beetje het gevoel dat ik kon snappen hoe het voelt om een kind te verliezen. Toch blijft het heel duidelijk dat het iemand anders is, hij schrijft over zijn familie, allerlei mensen die ik niet ken, en ik kreeg tenslotte maar een klein kijkje in zijn leven. Dit vond ik een aparte leeservaring die ik niet snel vergeten zal.

Alle emoties zijn heel subtiel, op geen enkel moment vond ik het over de top of aandachttrekkerij, het boek voelt heel menselijk aan en als iets wat je ook zelf mee zou kunnen maken. Het is net alsof je een klein beetje proeft van de levenservaringen van iemand anders, en dat vind ik, nogmaals, heel bijzonder. Dit boek zal ik niet snel vergeten en zet je zeker aan het nadenken over dingen in je eigen leven.

Tonio

komt dan ook zeker op mijn lijstje van favoriete boeken.

Deze recensie is geschreven door Jacoline Maes, 17 jaar, uit Bleiswijk. Jacoline, 6 VWO leerling aan het Melanchthon Bergschenhoek, schrijft ook over boeken op haar eigen blogsite
.

Tonio / A.F.Th. van der Heijden / Uitgeverij De Bezige Bij / 2011 / 632 pag. / ISBN 9789023456720