Een schrijver- die naamloos blijft – keert na jaren terug naar zijn thuisland Argentinië omdat zijn vader op sterven ligt. Door medicijnen is hij zijn geheugen kwijt en voelt hij zich niet thuis in het land waar hij is opgegroeid. Dan beseft hij dat hij zijn vader eigenlijk helemaal niet kent, hij zoekt uit wie zijn ouders waren tijdens de dictatuur en welke invloed dat op hemzelf heeft gehad. Naarmate hij meer ontdekt over zijn vader en de dingen die hem bezig hielden, komen er meer en meer herinneringen van zijn jeugd naar boven.

Toen ik aan

De ziel van mijn vader klimt omhoog in de regen

begon, moest ik wennen aan de schrijfstijl van Pron en aan de manier hoe het boek is opgebouwd. Hij maakt gebruik van hele korte hoofdstukken, vaak is een nieuwe alinea een nieuw hoofdstuk en een hoofdstuk van meer dan twee bladzijdes is zeldzaam. Daarnaast gebruikt Pron heel lange zinnen, met veel komma’s en verwijzingen. Je moet je hoofd er dus wel bijhouden. Ik had eerst ook moeite om de hoofdpersoon leuk te vinden, in het begin van het verhaal leest hij de bijwerkingen van zijn medicijnen op en door die bijwerkingen kan hij zich niet eens herinneren waarom hij die medicijnen slikt. De ernstige gevolgen die de pillen achterlieten maakten me verontwaardigd, waarom nam hij die troep in zonder erover na te denken?

Na een poosje was ik echter al in het boek gesleurd, door de korte hoofdstukken leest het boek heel erg vlot en Pron creëert steeds nieuwe open plekken. In het tweede deel vindt de hoofdpersoon een map met allemaal artikelen over een man die vermist is. De vraag waarom zijn vader zich zo intensief bezig houdt met de verdwijning van een willekeurige en onopvallende man, leidt uiteindelijk naar de kern van het boek: de Argentijnse dictatuur. Pron gaat niet erg diep in op de dictatuur an sich en hoe die in elkaar zat, maar laat vooral zien welke invloed de junta had op de generatie van zijn ouders en de last die zijn eigen generatie moet dragen om de rol van haar ouders te begrijpen en om te zorgen dat niemand vergeet wat er gebeurd is.

Ondanks dat ik moest wennen aan de schrijfstijl van Patricio Pron, vind ik het wel heel erg mooi. De lange zinnen en de korte hoofdstukken maken het boek bijzonder en passen bij het verhaal. Ook vond ik het heel erg mooi hoe de hoofdpersoon steeds meer verbonden werd aan Argentinië naarmate zijn herinneringen terug kwamen en naarmate hij besefte dat hij onderdeel uitmaakt van de Argentijnse geschiedenis.

De ziel van mijn vader klimt omhoog in de regen

is een prachtig boek, alleen de titel en de voorkant maken dat het boek het lezen en kopen waard is. Het is indrukwekkend om te lezen hoe de dictatuur de hoofdpersoon en zijn ouders heeft gevormd. Het is een toegankelijk boek, ook als je niets van de Argentijnse geschiedenis weet. Maar misschien is het dan wel handig om eerst even de pagina ‘Geschiedenis van Argentinië’ op Wikipedia te bekijken, zodat je de context iets beter begrijpt. Patricio Pron heeft een heel erg mooi en bijzonder boek geschreven, dat me nog lang zal bijblijven en dat ik je zeker aanraad te lezen.

De ziel van mijn vader klimt omhoog in de regen / Geschreven door Paticio Pron / Vertaald door Arieke Kroes / Meulenhoff / 2011 / 208 pagina’s / ISBN 9789029088084