De beer

is de tweede roman van Claire Cameron. Ze heeft gewerkt als Wilderness Instructor in een groot nationaal park in Canada. In haar voorwoord vertelt ze over een ongeluk dat in 1991 is gebeurd en waar ze haar verhaal op heeft gebaseerd. Het ongeluk betreft een stel dat aangevallen en gedood is door een zwarte beer. Dit vond Claire Cameron opvallend, want normaal gesproken zijn beren helemaal niet geïnteresseerd in mensen als maaltijd. De eigen maaltijd van het stel was zelfs onaangeroerd door de zwarte beer. Het ongeluk trok Camerons aandacht en speciaal in dit verhaal heeft ze twee kinderen erbij bedacht. Voor

De Beer



is Claire Cameron genomineerd voor de Baileys Women’s Pulitzer Prize For Fiction.

Samen met haar ouders en tweejarige broertje Plakje kampeert de vijfjarige Anna op een afgelegen eiland in de wildernis van Canada. Op een avond schrikt Anna wakker in haar tent als ze haar moeder hoort schreeuwen. Al snel worden Anna en haar broertje uit hun tent gehaald door hun vader en stopt hij hen in een koelbox. Ze hebben geen idee wat er om hen heen gebeurt en ze blijven maar naar hun ouders roepen. Het blijkt dat hun ouders zijn aangevallen door een beer en door het snelle denken van hun vader overleven ze de aanval.

Na een tijdje lukt het hen om de koelbox te verlaten. Aangemoedigd door hun ernstig verwonde moeder verlaten ze het eiland met hun kano en gaan ze op zoek naar hulp. Anna en haar broertje begrijpen er echter niets van en wachten na hun ritje met de kano geduldig op hun ouders. Hun moeder had namelijk beloofd dat ze achter hen aan zou komen, samen met hun vader. Waarom blijven ze dan zo lang weg? Ondertussen loopt de beer nog steeds ergens rond, zonder dat Anna en haar broertje dat door hebben – zullen ze uiteindelijk gered worden?

Het verhaal wordt verteld door de vijfjarige Anna en als lezer volg je haar gedachtegang. Hierbij heeft de schrijfster ook de schrijfstijl op haar gedachten aangepast, wat resulteert in kromme grammaticale zinnen, veel spelfouten en eigen verzonnen woorden. Op zich geen probleem, maar het leest onrustig en haalt de snelheid uit het verhaal. Daarnaast zit er een hoop herhaling in het verhaal en zoals je met elk kind moet hebben, heb je een hoop geduld nodig om dit boek te lezen.

De relatie tussen Anna en haar broertje was daarentegen erg interessant om over te lezen. Zelf heb ik ook een jonger broertje en onze relatie is goed te vergelijken met de relatie tussen Anna en haar broertje. Plakje is nog erg klein en Anna probeert de grote zus te spelen, maar dat is erg lastig in de wildernis zonder ouders. De zorgen van Anna om haar broertje zijn daarbij veel groter dan haar zorgen om de beer die nog steeds ergens rond liep en dat maakte het erg spannend. Als lezer weet je namelijk dat de beer op de loer ligt, terwijl Anna en Plakje dat gevaar niet in zien. Het verhaal wordt extra spannend, omdat Anna allerlei dingen opmerkt en deze ziet als onschuldig. Echter weet je als lezer dat de ketchup op de mond van de ‘’grote hond’’ hoogstwaarschijnlijk bloed is en dat het geen toeval is dat de schoen van haar vader vast zit aan het stuk vlees waar de ‘’hond’’ op bijt.

Het idee van een verhaal over overleven door de ogen van een vijfjarig meisje is intrigerend en trekt aandacht. Het begin van het boek – gedurende de aanval – was erg spannend, maar naarmate het verhaal vorderde en de nadruk meer begon te liggen op de zorgen van Anna over haar broertje verloor het grotendeels zijn spanning. Toch blijf je als lezer geïnteresseerd naar de afloop van het verhaal: zullen Anna en Plakje gered worden of eindigt hun kampeertocht net zo dodelijk als hun ouders?

Nog een leuk feitje: de filmrechten zijn inmiddels verkocht aan de Australische producer en regisseur John Tatoulis.

Deze recensie is geschreven door Christina Eecen, 19 jaar en studente Geneeskunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.

De beer / Claire Cameron / vertaling door Aleid van Eekelen-Benders / Uitgeverij Cargo / 2015 / 240 pagina’s / ISBN 9789023485995