Achter de oogverblindende façade van trucs en magie van het Cirque des Rêves woedt een hevige strijd tussen de twee jonge illusionisten Celia en Marco. Sinds hun vroegste kindertijd zijn ze door hun leermeesters Hector en Alexander getraind om deel te nemen aan ‘een spel’ waarin de een de ander moet verslaan om de beste in hun vak te worden. Wat de inmiddels verliefde Celia en Marco niet weten, is dat ze marionetten zijn van de eeuwenoude rivaliteit tussen hun twee mentoren, en dat het circus zal dienen als toneel voor een strijd op leven en dood.

Af en toe worden sommige boeken na enkele jaren een keer herlezen of gelezen door een andere recensent. Zo ook bij dit boek. Na de recensie van Inge, ongeveer drie jaar geleden, waag ook ik me aan dit magische sprookje.

De cover straalt meteen de sfeer van het verhaal uit: magisch, duister en betoverend. Hoewel deze eigenlijk heel weinig prijsgeeft over het verhaal, trok het mij als lezer wel aan om het boek vast te nemen en te beginnen lezen. Ook de originele titel en flaptekst deden me al vermoeden dat dit een boek zou zijn dat ging opvallen tussen die vele andere.

En gelijk kreeg ik.

Het begin van het verhaal is redelijk vaag. Je krijgt als lezer veel informatie waar je eigenlijk niet zo veel mee bent. Je loopt een beetje verloren tussen de gedachten en personages en vraagt je af waar dit verhaal in hemelsnaam naartoe moet gaan. Het boek straalt kilte en donkerte uit, maar is spannend en weet je te verbazen. De auteur slaagt erin die spanning en het mysterieuze het hele verhaal vast te houden, maar er zaten te weinige acties in het verhaal om me te blijven betoveren en mee te voeren. Na de eerste honderd bladzijden raakte ik een beetje afgeleid en vroeg ik me af of ik wel kreeg wat de cover me beloofde: het mooiste liefdesverhaal van het jaar.

Maar Morgenstern sloeg er toch in dat traag vooruit kabbelende beekje terug te laten stromen en gaf me rond de helft van het boek terug het gevoel dat ik het moeilijk weg kon leggen. Ik kon me steeds beter inleven in personages en werd meegesleurd in de wonderlijke wereld van het circus. Dingen die eerst vaag en totaal onbelangrijk leken, krijgen in het verdere verloop van het verhaal toch betekenis en invulling. Puzzelstukjes vallen op hun plek en het mysterie wordt iets kleiner en minder vaag, hoewel het verhaal nog steeds iets magisch uitstraalt. En ik als lezer, kreeg het gevoel dat het verhaal echt begonnen was.

De eerste helft van het boek diende slechts als inleiding met dingen die nietszeggend leken en je nieuwsgierigheid dienden te prikkelen. Dingen die achteraf van onschatbare waarde leken te zijn en noodzakelijk voor de verdere verloop van het verhaal. Ik werd meegesleurd en kreeg waar ik al die tijd op wachtte: een schitterend liefdesverhaal. En ik moet zelfs toegeven dat ik het boek uiteindelijk zelfs niet wilde uitlezen en hoeven wegleggen.

Hoewel

Het Nachtcircus

traag op gang kwam en er in het begin weinig elementen waren die de lezer meesleurde, maakte de rest van het verhaal dat ruimschoots goed. Eén van de meeste originele boeken die ik de afgelopen maanden gelezen heb en dat me zeker zal bijblijven. Is het niet voor de titel, de personages of de duistere en magische sfeer, dan wel omwille van het prachtige liefdesverhaal dat geschetst wordt tegen een schitterend negentiende-eeuws decor.

Het Nachtcircus / Erin Morgenstern / vertaald door Dennis Keesmaat / Uitgeverij De Bezige Bij / 2011 / 432 pag. / ISBN:9789023465690