Het verhaal van

Harem

begint op het moment dat de 20 jarige Liam in de Zweedse boshut van zijn vader zit, om zijn debuut te schrijven. In zijn debuut werkt hij het leven uit van zijn vader die een beroemde fotograaf is. Een belangrijke rol is weggelegd voor de vrienden van zijn vader en zijn zogenaamde Harem.

De schrijfstijl van dit boek is wel wat anders dan die van

Ik ook van jou

, iets minder apart denk ik, maar wat ik wel hetzelfde vind is de manier hoe hij met zijn beschrijvingen een unieke sfeer weet op te roepen. Dit is namelijk echt zo’n boek waarvan ik elk woord wil lezen en dat ik niet al te snel uit wil hebben, om er maar extra lang van te kunnen genieten.

Het mooie in dit boek vond ik hoe alles langzaam bij elkaar komt, alle gebeurtenissen die op het eerste gezicht los van elkaar staan, haken naarmate het verhaal vordert als puzzelstukjes in elkaar. Wat hier deels verantwoordelijk voor is, is het feit dat Liam het verhaal rond zijn vader Mac probeert te reconstrueren. Zo krijg je dus vanaf het begin dingen te horen over de situatie nu, met een al 20 jarige Liam en vertelt hij verder over Mac toen die naar Zweden ging en begon met zijn fotografie.

Dat brengt me direct op het volgende punt wat ik zo geweldig vind aan dit boek en dat is namelijk de fotografie. De manier waarop Giphart Macs passie voor fotograferen tot leven weet te brengen vind ik geweldig. Dit doet hij trouwens niet alleen bij de fotografie, maar eigenlijk bij alles. Het hele boek bestaat uit levendige beelden en ademt kleurrijke herinneringen/reconstructies van Macs leven.

Het tempo van dit boek is naar mijn idee heel fijn, het gaat niet vervelen, maar er is wel tijd genomen om alle personages uit te werken. Daarom voelt het aan alsof je wanneer je het boek dichtslaat, je de mensen uit de Melkerij, de creatieve broedplaats van Mac en zijn vrienden, vriendinnen, kinderen en wie al niet meer, zó in het echt tegen zou kunnen komen. Ik sloeg dit boek dan ook met een tevreden gevoel dicht, omdat een aantal van de laatste lege plekken worden ingevuld. Toch zijn er een aantal dingen die weten te verrassen en dat zorgt ervoor dat je het boek niet zomaar vergeet.

Dit is het tweede boek dat ik van Giphart gelezen heb, maar nu weet ik zeker dat ik (waarschijnlijk in korte tijd) zoveel mogelijk van zijn boeken zal gaan lezen. Ik heb enorm van dit boek genoten en dan met name van de geweldige sfeer die Giphart oproept, de prachtige beelden die hij schept en de manier waarop hij je anders naar dingen laat kijken door de ogen van fotograaf Mac. Dit boek behoort dan ook zeker tot een van mijn favorieten van dit jaar.

Deze recensie is geschreven door Jacoline Maes, 18 jaar, uit Bleiswijk. Jacoline, 6 VWO leerling aan het Melanchthon Bergschenhoek, schrijft ook over boeken op haar eigen blogsite
.

Harem/ Ronald Giphart / Uitgeverij Podium / 2015 / 379 pag. / ISBN 9789057597138