Aan het rijtje boeken over autisten (Mark Haddon’s Hond , Francesco Stork’s Marcello en nog zo wat) mogen we er nog een toevoegen. En wat voor een! “Zeedieren zijn stille wezens” is een prachtig verhaal over het meisje dat als 10 jarige door haar tante wordt gevonden. Letterlijk: “wordt gevonden”…
Na het overlijden van de moeder reist haar zus, Isabelle Nieto, naar Mexico om leiding te geven aan het familiebedrijf, een tonijnenvangst- en verwerkingsfabriek. In het vervallen woonhuis vindt tante Isabelle haar nichtje Karen, van wiens bestaan ze nooit iets wist. Door haar hartvochtige moeder verstoten weet alleen de huishoudster van het bestaan van Karen, het niet gewenste, autistische kind. Isabelle neemt het op zich het kind en de fabriek van de ondergang te redden. Met de fabriek lijkt dat enigermate te lukken, met Karen gaat het gelukkig beter. Ze blijkt zoals zo vele autisten heel zwakke, maar daarentegen ook heel sterke eigenschappen te hebben. Een fantastisch ruimtelijke inzicht, een fotografisch geheugen en nog meer. Net als Haddon en Stork laat Sabina Berman ons meekijken in de gedachtenwereld van Karen. En zo maken we kennis met een onverzettelijke jonge vrouw, die meer heeft met zeedieren dan met mensen. De fabriek gaat weer floreren als de ideeën van Karen worden doorgevoerd en als dan ook nog de stap kan worden gezet naar nieuwe markten is geen zee te hoog. Natuurlijk moet het ergens misgaan, maar hoe Karen ook die moeilijkheden het hoofd biedt moet je zelf maar lezen…
http://youtu.be/gI-kmjx6CH8?hd=1