De spanning stijgt in Panem; wie zullen dit jaar mee moeten doen met de Hongerspelen? Katniss, een meisje met zwarte haren zoals elke mijnwerkersfamilie dat heeft, woont in Panem. Een land dat gevormd is op de plek waar nu Noord-Amerika ligt. Panem is verdeeld in 12 districten, oorspronkelijk waren dat er 13, maar in een opstand van 73 jaar geleden heeft het Capitool, de hoofdstad, het 13e district totaal verwoest. Als herinnering aan de gevechten aan die opstand wordt elk jaar de Hongerspelen georganiseerd. Elk jaar zullen uit elk district een jongen en meisje tussen de 12 en 18 jaar oud moeten strijden voor hun leven. De Hongerspelen is een groot spektakel en wordt live uitgezonden in heel Panem. Je bent verplicht te kijken; naar hoe je dochter, zoon, broer of vriendin voor je ogen vecht voor zijn of haar leven. Dit doen ze in een arena, die elk jaar weer anders is. De arena is ontzettend groot en wordt bestuurd door technici uit het Capitool. Degene die tot het einde blijft leven heeft de Hongerspelen gewonnen en keert terug naar zijn of haar district. Hij zal een huis krijgen, een grote geldprijs en eeuwige roem.

Alle inwoners van district 12, het armste district van allemaal, verzamelen zich op het grote plein. Onder hen zijn Katniss en haar zusje Primrose. Iedereen wacht vol spanning tot de eerste naam wordt getrokken. Ze beginnen bij de meisjes; uit een glazen bol wordt een papiertje getrokken en langzaam wordt de naam voorgelezen: Primrose Everdeen. Katniss ziet hoe haar zusje trillend en met haar armen strak langs haar lichaam naar het podium loopt. ‘Ik bied me aan. Ik bied me aan als tribuut!’ roept Katniss met een trillende stem. Het is 10 jaar geleden dat er voor het laatst een vrijwilliger is geweest; een speciaal moment. Dan wordt de naam van de jongen onthuld: Peeta Mellark.

Katniss herkent Peeta meteen: hij was de jongen die brood aan haar gaf toen ze hongerig in de stromende regen zat. Maar ze probeert dit te vergeten, want als zij wil winnen, moet ze zo weinig mogelijk om de anderen geven. Voordat ze vertrekken mogen familie en vrienden afscheid nemen, wat alles nog moeilijker maakt. De dag na dit pijnlijke afscheid gaan ze met de trein naar het Capitool, waar alle tributen samenkomen. In de trein leren ze Haymitch, een voormalige winnaar van district 12, en Effie, een vrouw uit het Capitool die altijd district 12 begeleid, kennen. In het Capitool krijgen alle tributen training en worden ze becijferd. Katniss haalt het hoogste cijfer van iedereen. Ondanks dit klein beetje hoop staat Katniss, wanneer de Hongerspelen bijna van start gaan, gespannen in de buis naar een hele andere wereld, een wereld vol bloedbaden en rampen, waar iedereen vecht om in leven te blijven. Dan zijn de 74

^ste

Hongerspelen begonnen; het spel begint.

Tot hier heeft de film redelijk dezelfde lijn gevolgd als het boek, al kwam Katniss in het boek wat brutaler en stoerder over, en is in de film het personage Madge (het zusje van Peeta Mellark) totaal weggelaten. Het boek is vrij gedetailleerd, je weet hoe alle personen eruit zien, hoe de arena er uit ziet en je kan je een leven in District 12 goed voorstellen. Maar toch heeft iedereen zijn of haar eigen beeld van alles. Van Katniss’ prachtig vlammende jurk tot aan de enorme Bloedzoekers toe. Toen men begon te spreken over een film, The Hungergames, waren er gelijk kritische commentaren. Het boek is ook zo spannend, echt, raar en tegelijkertijd liefdevol. Men heeft vele verwachtingen van de film, het is lastig om deze waar te maken. Maar in onze ogen is dat prima gelukt!

De makers van de film hebben zich heel dicht bij het boek gehouden: dit boek is erg goed verfilmd. Afgezien van een paar kleine details, en een paar grotere verschillen, lijkt de film erg op het boek. Veel dingen in de film zijn zoals wij het tijdens het lezen ons voorstelden, bijvoorbeeld de man die de interviews met de tributen deed, ‘Caesar Flickerman’. De acteur heeft het karakter uit het boek echt goed nagespeeld. Ook Rue, de 11-jarige tribuut, hebben we ons zo voorgesteld. Ze is klein, verlegen, en weet zich goed verborgen te houden. Het leek wel alsof de tijd in de arena in de film veel sneller voorbijging dan in het boek, maar je kan in het boek makkelijker uitdrukken dat iets een paar dagen lang gebeurt, dan in een film.

Dan klinkt plots een stem in de lucht van de arena, die vertelt dat er een wijziging is aangebracht in de regels van de Spelen. Volgens de nieuwe regel worden

de beide tributen

van hetzelfde district tot winnaar uitgeroepen als ze de laatste twee overlevenden zijn. Katniss weet dat ze dicht bij de overwinning is, en doet er alles aan om samen met Peeta te winnen. Zelfs als later blijkt dat het Capitool niet te vertrouwen is.

Deze recensie is ook gemaakt door Aukje Hefting, 14 jaar uit Hoogeveen.

De Hongerspelen/ Suzanne Collins/ Vertaald door Maria Postema / Uitgeverij Van Goor / 2008 / 340 pag. / ISBN 978 90 475 1597 5