Maja Wolny vertelt in dit boek twee verhalen die aan het einde van het verhaal samen komen. Het ene verhaal speelt zich af tijdens en net na de Tweede Wereldoorlog. Het gaat over de Pools-Joodse Julia. Zij is fotografe en legt de oorlog vast voor de krant. Na de oorlog brengt ze verslag uit over de pogrom in Kielce waarbij 42 joden omkwamen. De dag voor de pogrom was de jongen Henio vermist geraakt en er ontstonden complottheorieën waarbij de Joden aangewezen werden als de schuldige van deze verdwijning. Dit leidde ertoe dat de stadsbewoners de Joden aanvielen waarbij veel gewonden en tientallen doden vielen.

Het andere verhaal gaat over de historica Weronika en speelt zich 65 jaar later dan de pogrom af. Haar tienjarige dochter raakt vermist op de dag van de herdenking van de pogrom. Net als tijdens de pogrom hebben  de stadsbewoners weer allemaal complottheorieën klaar liggen. De verdwijning van Laura zorgt er voor dat er bij Weronika pijnlijke feiten uit haar liefdesleven en familiegeschiedenis weer worden opgerakeld.

Ik vond de twee verhalen erg mooi en spannend. Je leeft echt met de hoofdpersonen mee en voelt de angst van Weronika om haar dochter niet meer levend terug te zullen zien. Daarnaast vindt ik het erg interessant om meer te weten te komen over de geschiedenis. Ik had zelf nog nooit van een pogrom gehoord en wist niet eens dat er na de oorlog meerdere pogroms zijn geweest in en rond Polen. Daarnaast krijg je af en toe ook een blik in het hoofd van Laura. Dit zorgt ervoor dat je soms op een dwaalspoor wordt gebracht, maar ook dat je haar motief om weg te lopen beter leert kennen.

Het enige wat ik jammer vind is dat de samenkomst van de twee verhalen in een alinea wordt vertelt en dat daar dan verder niks mee wordt gedaan. Daar had Wolny naar mijn mening toch meer in kunnen steken dan dat er nu gebeurd is.

Rielke Le Mair, leidster bij de buitenschoolse opvang, uit Puurs.

Zwarte bladeren/Maja Wolny/vertaling Steven Lepez/Uitgeverij de Bezige Bij/2017/318 blz./ISBN 9789023499602