We keken allemaal op

is het debuutverhaal van schrijver en muzikant, Tommy Wallach. Ik weet dus niet wat ik van het boek mag verwachten, maar begin er aan met volle moed.

Centraal in het verhaal staan vier jongeren, Peter, Andy, Anita en Eliza, die in dezelfde stad wonen en naar dezelfde school gaan.  Ze delen dezelfde onzekerheden en dromen tot op een dag hun hele wereld op zijn kop wordt gezet. Hun stad wordt bedreigd door Ardor, een asteroïde waarvan men met 65% zekerheid kan zeggen dat die de wereld zal laten vergaan binnen de twee maanden na ontdekking.

Nadat het nieuws bekend gemaakt wordt, vallen alle zekerheden in de stad weg. Mensen gaan niet meer werken, scholen sluiten hun deuren, jongeren steken alles in brand, winkels worden leeggeroofd, iedereen is op zichzelf aangewezen. Ook de jongeren in het verhaal lijken een basis kwijt te raken. Dit zorgt ervoor dat hun hele leven overhoop gegooid wordt. Anita loopt weg van thuis om eindelijk haar muziekcarrière uit te bouwen, Peter probeert Eliza voor hem te winnen en zijn kleine zusje terug op het juiste spoor te krijgen en ook Andy gaat nu volop voor zijn doel. Uiteindelijk komen de verhaallijnen allemaal samen en kijken de jongeren samen tegen het einde van de wereld aan.

Ik verwachtte een nieuwe John Green te ontdekken, maar dat was een tegenvaller. Het boek leest op zich wel vlot weg, maar er gebeuren pas tegen het einde aan zaken die spannend genoeg zijn om over een échte page-turner te spreken. De personages zijn niet nieuw. Ze vallen samen te vatten in vier populaire karakters: Een onzeker meisje met grote dromen, een populaire, knappe sportman, een punkrocker die het wilt maken in de muziekwereld en een meisje dat minder onzeker overkomt, maar wel grote angsten kent. Ook maken ze doorheen het verhaal geen spannende ontwikkeling door, maar blijft het wat afgevlakt tot voorspelbare twisten.

Daartegenover staat wel dat het boek leuk is ingedeeld. Elk hoofdstuk gaat over naar een ander personage en tussen de verschillende hoofdstukken zijn er zwarte pagina’s geplakt die de stand van Ardor weergeven. Daarnaast heb ik ook voortdurend het idee gehad dat, als het boek verfilmd zou worden, het mij wel zou kunnen aanspreken. Ik ben ervan overtuigd dat het net iets dramatischer verfilmd kan worden dan dat het nu verhaald wordt. Ook heb ik vaak, tijdens het lezen, gedacht aan wie van mijn leerlingen ik het boek zou kunnen aanraden. Er zullen vast een hoop jongeren zijn die ik kan warm maken voor een boek zoals dit.

Hoewel ik er met volle moed aan begon, kon ‘We keken allemaal op’ omwille van de te herkenbare personages, vlakke plottwisten en trage verhaallijnen mij niet bekoren. Toch wil ik graag geloven dat het 13 volle weken op de NYTimes- bestellerslijst stond. Er zullen heel wat jongens en meisjes zijn die op dit moment een nieuw favoriet boek op hun nachtkastje hebben liggen. Had mij dit boek tien jaar geleden laten lezen, dan was ik ook verkocht!

Deze recensie is geschreven door Silke, leerkracht in de eerste graad van het secundair onderwijs in het Sint-Pieterscollege te Leuven. Ze geeft daar voltijds het vak Nederlands. Nederlands als taal en in de vorm van literatuur hebben haar van kindsbeen af nauw aan het hart gelegen. Ze geniet er dan ook van om haar leerlingen elke dag een beetje van haar passie door te geven.  Silke leest elk boek graag dat haar op een gegeven moment bij het nekvel grijpt. Dat kan zijn door de taal of de vorm die een auteur hanteert of door het verhaal dat verteld wordt.

Allemaal keken we op/Tommy Wallach/vertaling Aimee Warmerdam/Querido/2016/384 blz./ ISBN: 9789045118642