Voor wie ik heb liefgehad

is het eerste deel van een serie gebaseerd op het leven van de moeder van Marcel Vaarmeijer. Het is een aangrijpende verhaal over een oude vrouw die terugkijkt op haar leven tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.

Wanneer de negentigjarige Louise Veldman op een dag een pakketje met haar oude dagboeken bezorgd krijgt in het verpleeghuis waar ze woont, wil ze ze eigenlijk weggooien. Maar een bevriende verpleger weet haar hierin te stoppen en hij leest haar de dagboeken voor. De gruwelen van de oorlog, de mannen die Louise heeft liefgehad en is kwijtgeraakt, alles waar ze al die jaren voor is weggelopen, beleeft ze opnieuw. Als de boeken uit zijn resten er nog maar twee vragen; wie heeft ze gestuurd en is haar zoektocht naar de liefde echt voorbij?

Louise Veldman woont in een verpleeghuis, waar ze een éénpersoons kamer heeft veroverd door te blijven schreeuwen totdat ze er een kreeg toegewezen. Ze vindt het verplegend personeel maar niks en wil het liefst verdwijnen. Maar dan verschijnt er op een dag een pakketje met al haar oude dagboeken erin. Dagboeken die ze jarenlang niet meer gezien had. Waar komen ze vandaan? Dat is een raadsel. Eerst wil ze de boeken weggooien, niet meer herinnert te worden aan haar verleden. Maar één van de verplegers raad haar aan ze toch te lezen en samen lezen ze de dagboeken en brengt het allerlei herinneringen terug, leuke maar ook minder leuke.

Marcel Vaarmeijer schrijft de serie over zijn moeder, of baseert de serie op zijn moeder. Een factor die het voor mij des te interessanter maakte en moeilijker om te lezen. Het verhaal is prachtig geschreven, ik beleefde de verhalen met Louise mee en ik had tranen in mijn ogen toen ik het boek uiteindelijk uitgelezen heb. Ik weet zeker dat ik de rest van de serie ook snel zal oppakken om te lezen.

Het verhaal ontwikkelt zich langzaam aan de hand van de dagboekfragmenten die worden voorgelezen door Fabio de verpleger. We komen meer te weten over wat Louise heeft meegemaakt en oude geliefden die nog steeds een belangrijke rol in haar leven spelen. Haar verdriet wordt steeds beter weergegeven en wordt voelbaar voor mij als lezer, het is een verhaal dat je meesleept en niet meer loslaat. Ik vond het prettig dat het boek leest als herinneringen en dagboek fragmenten. Duidelijk hoe de auteur zijn moeder zag.

Ondanks dat dit een verhaal is gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen, deed het me erg denken aan The Notebook van Nicholas Sparks, ook daarin wordt een oudere vrouw voorgelezen uit haar dagboek. Al is het daar haar echtgenoot en niet een verpleger. Dit vond ik echter geen slechte vergelijking, waar The Notebook een van m’n favoriete boeken/films is 🙂

‘Ik mis iedereen, Fabio. Ik mis mijn familie, mijn vrienden, mijn geliefden. Ik mis mezelf, wie ik was, wie ik werd, wie ik had kunnen zijn. Ik mis ze elke dag, elke nacht, nuchter, dronken, levend en dood.’

Ik kan me kan me zo goed indenken hoe deze voorleesuurtjes gegaan zijn, mijn oma is dementerend en ook zij vindt het geweldig om herinneringen op te halen, goede en slechte om daar vervolgens uren over te praten. De dingen die ze nog herinnert maken goed dat wat ze vergeten is. Louise heeft een helder verhaal, ze wil er misschien niet meer aan denken maar wel degelijk heeft ze een heleboel te vertellen wanneer het op haar verleden en haar herinneringen aankomt. Een prachtboek, Marcel, mag ik nu snel verder in deel twee?

Deze recensie is geschreven door Daphne Maatman, 27 jaar, Sociaal Pedagogisch Hulpverlener, Persoonlijk Begeleider voor mensen met een verstandelijke beperking. Wil je volgen wat ze leest, kijk dan op haar Instagram: daffodilsbooks.

Voor wie ik heb liefgehad/Marcel Vaarmeijer/Luitingh Sijthof/2016/320 blz./ISBN: 978 902 4570 942