De kolonisten hebben hun leven weer opgepakt en leven samen verder met de aardbewoners. Ze besluiten gezamenlijk een feestdag in het leven te roepen en iedereen maakt zich daar klaar voor. Op de dag zelf, tijdens het feest, worden ze plots aangevallen door een onbekende groep mensen. Ze plunderen, moorden en ontvoeren. Octavia, Wells en Glass worden samen met nog een paar anderen meegenomen en komen terecht in een duistere sekte die als doel heeft om de Aarde te ‘genezen’, door andere bewoners te elimineren. Bellamy en Clarke zijn vastbesloten om hun vrienden terug te halen, maar hoe doe je dat als je de andere partij niet kent en zij gevaarlijk blijken te zijn?

Het boek begint direct spannend, namelijk met de ontvoering, en dat vind ik aan dit deel een pluspunt. Bij de andere delen miste ik dit een klein beetje, maar nu zit je meteen in het verhaal. Je wisselt weer van personages en voor het eerst vond ik dit echt leuk en eindigde het deel van een personage met een cliffhanger.

Interessant vond ik ook de sekte die naar voren kwam en alles doet wat Moeder Aarde wil. Deze sekte heeft andere gedachten dan die ik over de mensheid heb, tegen het absurde aan, maar dit past dan ook weer goed bij het boek waardoor het toch spannender wordt. De sekte doet er niet moeilijk over om bepaalde offers te brengen, ze doen nu eenmaal wat Moeder Aarde wil.

Wat mij opviel aan dit boek, is dat het verhaal geen flashbacks meer bevatte en eigenlijk vind ik dat jammer, omdat je soms toch extra informatie kreeg die als lezer leuk is om te weten.

Het boek bevat op zich een goede inhoud, maar het einde daarentegen vond ik een beetje slap en gezocht. Als het aan mij had gelegen had het ook op een andere, minder slappe, manier goed af mogen lopen.

Conclusie: het was een leuk vierde deel, maar meer ook niet. Bepaalde elementen waren leuker dan de eerste drie boeken, maar voor mij is dit deel uiteindelijk niet van toegevoegde waarde geweest. Het is voor mij een leuke serie geweest om te lezen, maar het verhaal zal mij niet erg lang bij blijven. Los daarvan kan ik deze serie wel aanraden aan YA-lezers.

Mijn naam is Irene Bregman en ik ben 22 jaar. Ik studeer Sociaal Pedagogische Hulpverlening en naast mijn opleiding lees ik ontzettend graag. Lezen doe ik al sinds ik het kan en dat is gelukkig nooit weggegaan! Ik lees voornamelijk YA, maar ook boeken binnen andere genres worden verslonden.

Rebel/Kass Morgan/vertaling Astrid Staartjes/Uitgeverij Blossom Books/2017/238 blz./

ISBN 9 789463 490160