March 5, 2018
Poëzie lezen is niet moeilijk, maar veel mensen weten niet zo goed waar ze moeten beginnen. De makkelijkste, meest toegankelijke manier is heel eenvoudig: pak een bundel, begin op de eerste bladzijde en eindig op de laatste. Zo las ik ook
Onbreekbaar
van Hans Hagen, in één keer.
Dankzij de illustraties van Deborah van der Schaaf is
Onbreekbaar
al tijdens het doorbladeren prachtig. Ze passen goed bij de gedichten en geven de tekst extra kleur. Het zijn gelukkig niet alleen de illustraties waardoor ik direct wilde beginnen met lezen, na het eerste gedicht ‘mooi’ kon ik niet meer stoppen met lezen: dat begint namelijk met de regel “ze zeggen dat je alleen wordt geboren / ook als je de helft van een tweeling bent”. Dat ook de andere gedichten heel sterk zijn is niet onverwacht, Hans Hagen heeft immers de Gouden Griffel en meerdere Zilveren Griffels gewonnen.
Wat ik vooral goed vond aan de bundel, is dat veel gedichten gaan over de gevoelens die je hebt in je tienerjaren – over situaties waarvan je direct denkt, ‘oh ja toen’. Dat maakt ook dat de gedichten niet alleen mooi zijn voor degenen die nog op de middelbare school zitten, maar ook voor mensen die ooit op de middelbare school zaten. Zo gaan de gedichten ‘Regina’ en ‘Rachelle’ over verliefdheid en schrijft Hagen in ‘klas’ “een schoolklas is een kudde paarden”.
Andere gedichten gaan over minder alledaagse dingen, maar wel over de gevoelens en gedachten die we allemaal hebben – liefde en rouw, onzichtbaarheid en een plekje ergens. Het fascinerende van poëzie is dat je je emoties via gedichten even kan omkeren, zodat je ook de onderkant kan zien. De gedichten staan vol prachtige zinnen, onverwachte bevindingen en nieuwe wendingen. Daarom las ik sommige gedichten al direct een paar keer achter elkaar en sprak ik het soms hardop uit, omdat het metrum zo mooi was.
Ik las ‘te vroeg’ een aantal keer en hoe vaker ik het las, hoe dieper het me raakte:
toen ik jou
in een verre stad
in een ziekenhuis zocht
wenste ik dat ik vinden zou
wie ik goed kende
vroeger vertrouwd
ik weet
dat na de ingang
de uitgang wacht
maar het moment waarop
en hoe plotseling het soms gaat
gesprekken nog niet af
de dagen nog open
je lijf krulde dicht
als een brandende foto
een beetje inspraak op het eind
niet te jong en iets zachter
op een dag die goed uitkomt
en alles besproken
dat zou ik willen
niet zonder afscheid
Sommige gedichten in
Onbreekbaar
zijn licht en speels, andere kunnen verdrietiger voelen, zoals de bovenstaande. Alle gedichten in de bundel zijn toegankelijk en diep tegelijk. Het zijn schilderijen die in een ander licht ineens een andere kleur krijgen en waarin je na de vierde keer kijken nog een nieuw detail ontdekt.
Onbreekbaar / Hans Hagen / Querido / 9789045121314 / 64 bladzijdes / paperback