Maestra (v) is het Italiaanse woord voor een meester, een virtuoos of een groot toonkunstenaar, en vormt hiermee tegelijk het thrillerdebuut (2016) én het eerste deel van de trilogie van L.S. Hilton.

Judith Rashleigh is eind twintig en werkzaam bij een veilinghuis in Londen, the British Pictures. Als fanatiek kunstliefhebber kan dit haar droomberoep worden, maar niets blijkt minder waar te zijn. Hoewel ze haar job graag doet is ze – ondanks dat ze hard werkt en kennis van zaken uit de kunstwereld heeft – een weinig gewaardeerd werknemer. Het stoort haar bovendien dat de enige mensen die bij the British Pictures om de kunstwerken geven de werknemers in het magazijn zijn, omdat zij de waardevolle stukken moeten verplaatsen. De andere werknemers kunnen net zo goed lucifers verkopen, zo stelt ze zelf merkwaardig vast.  Op een avond treft Judith een oude kennis, Leanne (ze noemt zichzelf tegenwoordig Mercedes). Leanne werkt in een champagnebar in de wijk St. James en nodigt Judith uit om mee te gaan. Wat op het eerste zich een chique zaak lijkt te zijn blijkt uiteindelijk slechts een zaakje vol vieze mannen (oftewel een bar waar de meisjes rijk worden van de fooien).

“Ik heb ergens gelezen dat oorzaak en gevolg bescherming bieden tegen het toeval, tegen de angstaanjagende onvoorspelbaarheid en grilligheid van het lot. Waarom ging ik die dag met Leanne mee? Het was geen ergere dag dan anders. Maar de keuze is er altijd eerder dan de beredenering, of we het nu willen weten of niet.”

Niet veel later ontdekt Judith dat het veilinghuis fraudeert. In een poging de waarheid aan het licht te brengen weet Rupert, haar baas, haar te betrappen. Hij ontslaat haar op staande voet. Terneergeslagen vlucht ze weg in de wereld van de nachtclubs. Hier ontmoet ze James, een rijke en welwillende klant, die haar na een aantal avonden samen (hij wordt al snel haar vaste klant) meevraagt naar de Franse Rivièra. Wat echter een ontspannend weekendje – onder het motto ‘rich and famous’ – moet worden, krijgt een wending op het moment dat ze op de fraudezaak stuit. Besluit Judith om zelf wraak te nemen? Of pakt ze het toch anders aan?

“Woede was altijd mijn beste vriend geweest en ik had hem verwaarloosd. Woede had mijn rug recht gehouden, woede had me door de strijd en de vernedering heen geholpen. Woede had me van mijn achterstandsschooltje naar de universiteit gebracht. Woede was mijn kracht en mijn troost geweest.”

In het begin van het verhaal is Judith een onzeker meisje dat haar hoofd laat hangen bij tegenslagen. Haar dagen variëren van ‘heel slecht’ naar ‘slecht, maar doenbaar’. Doorheen het verhaal ontwikkelt ze zich tot een vrouw met een ijzersterke persoonlijkheid die weet wat ze wilt en haar doel zal bereiken. Hilton weet de personages – en voornamelijk het hoofdpersonage Judith – zeer krachtig neer te zetten. En dat de schrijfstijl van Hilton me in zijn totaliteit kan bekoren, zoveel is zeker. Hilton maakt gebruik van literaire taal, maar schrijft leesbaar en toegankelijk voor iedereen. Bovendien heeft ze een sterk beschrijvende stijl, waardoor je als lezer een concreet beeld krijgt van waar de personages zich bevinden, wat er zich afspeelt en wat ze ervan vinden. “Ze beet theatraal op haar duidelijk opgevulde lip”, vind ik één zin uit verhaal dat dit duidelijk weergeeft. Enerzijds komt haar literaire doch leesbare schrijfstijl naar voren, anderzijds geeft het haar gedetailleerde en beschrijvende stijl weer. Knap!

Dat het boek vergeleken wordt met ‘50 tinten grijs’ van E.L. James, is me dan weer een raadsel. In het verhaal komen regelmatig erotische scenes voor die tevens uitvoerig worden beschreven, maar het verhaal is veel meer dan seks en erotiek. Het is zelfs zonde dat zulke vergelijkingen aan een boek worden opgehangen, omdat ze vaak zo’n foutief beeld geven. Maar niet getreurd! Ondanks dat Maestra niet te vergelijken valt met ‘50 tinten grijs’ is Maestra een absolute must-read omdat het een meeslepend verhaal heeft. Als je eraan begint, wil je het uitlezen. Zoveel is zeker! Maar is het daarom ook dé zinderende of erotische thriller van 2016 zoals het zo vaak wordt genoemd? Dat betwijfel ik.

Drie op vijf.

Maestra / L.S. Hilton / vertaling door Yolande Ligterink / The House of Books / 2016 / 317 pag. / ISBN 9789044348989