Libby Strout, het meisje dat ooit is gekroond tot “America’s Fattest Teen”, heeft het moeilijk sinds haar moeder is overleden. Terwijl iedereen alleen maar naar haar gewicht kijkt, moet zij vechten voor haar plekje in de maatschappij. Nu is ze eindelijk weer klaar om naar school te gaan, waar ze hoopt vrienden te maken en de trots van haar vader te worden.

Jack Masselin is daarentegen de hunk van de school, iedereen weet wie hij is. Maar ook bij hem speelt er vanbinnen meer mee: hij herkent geen gezichten. Terwijl hij zichzelf heeft aangeleerd grappig en charmant te zijn, weet niemand van zijn geheim af.

Als Jack en Libby samen straf krijgen na een uit de hand gelopen spel op school, zijn ze tot elkaar veroordeeld. Hoe meer tijd ze samen doorbrengen, hoe meer ze elkaar écht gaan zien. Holding up the universe is een verhaal dat verteld hoe het ontmoeten van één persoon je hele leven om kan gooien.

Toen ik dit boek in de winkel zag tijdens mijn trip naar Londen, was ik meteen verkocht. Dit vanwege mijn eerder ervaringen met Jennifer Niven. Waar het licht is is een boek dat ik in mijn hart heb gesloten en wederom heb ik veel lovende woorden over Holding up the universe.

Het onderwerp van dit boek is erg origineel. Hoe vaak zie je in onze maatschappij een hoofdpersoon met overgewicht? Zowel in films als in boeken wordt er vaak uitgegaan van een standaard postuur (lees: dun) of wordt er met geen woord gerept over gewicht. Dat is echter niet alles: de andere hoofdpersoon, Jack, heeft prosopagnosie, ook wel gezichtsblindheid genoemd.

De strijd die Jack en Libby leveren om ‘normaal’ te zijn en bij de rest van de school te horen wordt voor de lezer duidelijk, omdat de hoofdstukken vanuit de ik-persoon worden verteld door afwisselend Jack en Libby zelf. Ik heb de Engelse versie gelezen en ik denk dat het taalgebruik niet al te moeilijk is, waardoor buitenlandse jongeren dit boek prima in de oorspronkelijke taal kunnen lezen. Een vertaling komt er echter al aan, dus wees niet bang als je de Engelse taal moeilijk vindt.

Het karakter van Libby vind ik sterk weergegeven, maar toch zijn er ook momenten in het verhaal die verklappen dat ze nog steeds haar onzekerheden heeft. Het gaat een beetje heen en weer. Aan de ene kant is dat jammer, omdat ik als lezer wilde geloven dat het echt mogelijk is: overgewicht en oprecht blij met je lichaam zijn. Aan de andere kant is het vaak de realiteit: de wisseling in hoe we naar onszelf kijken, geeft de grilligheid van het mens-zijn weer.

Jennifer Niven staat bekend om het bij elkaar brengen van uitersten in haar liefdesverhalen. Omhuld in een coming-of-age roman brengt ze zware onderwerpen aan het licht, waarvan zij het idee heeft dat er een taboe op ligt om erover te praten. Dit legt ze dan ook uitgebreid uit in haar nawoorden, die een sterk persoonlijk randje hebben. Het voelt alsof ik Jennifer al heel goed ken na twee van haar boeken en dat maakt haar voor mij één van de sterkste en kwetsbaarste schrijfsters die ik ben tegengekomen bij de Leesfabriek.

Holding up the universe | Jennifer Niven | Penguin books | 2016 | 388 pag. | ISBN 978-0-141-35705-8