Kunstenares Alice reist voor inspiratie en een laatste avontuur naar Rome voordat ze zich verbindt met haar verloofde. Meg en Alec gaan op een romantische vakantie die ze wel kunnen gebruiken in hun drukke leven waar carrières een grote rol spelen. Constance en Lizzie zijn in Rome om de as van Henry, hun echtgenoot en broer, uit te strooien. Een stad waar geliefden elkaar vinden of zelfs hervinden. De stad Rome vertelt.

Een heerlijk vakantieboek dacht ik meegepakt te hebben uit de bieb, een fijn feelgoodverhaal voor op het strand. Met frisse zin begon ik aan het verhaal, maar het was helaas niet wat ik ervan had verwacht. Het was wel een leuk liefdesverhaal, maar er kwamen stukken geschiedenis in voor die wat mij betreft niet zo uitgebreid beschreven hadden hoeven worden.

Geschiedenis vind ik niet erg, maar deze stukken leken er ingeplakt en als dat stuk klaar was ging het verhaal weer verder. Sommige stukken hadden wat mij betreft zelfs geschrapt kunnen worden of beter verwerkt, want als ik eerlijk ben is de geschiedenis van Rome best interessant.

Het aparte aan dit verhaal is dat de verteller van dit verhaal Rome zelf is, de stad is de ik-vorm in dit verhaal en dat was gek. Rome zegt bijvoorbeeld dat zij verhaallijnen niet laat kruisen, omdat ze anders een andere route bewandelen. Ik geloof niet dat een stad dat kan ‘bepalen’, ook niet in boeken. Ligt misschien aan mij, maar ik begreep dat niet.

Daarnaast worden personages beschreven die helemaal niet uitgebreid beschreven hadden hoeven worden. Eén verhaallijn zat op een gegeven moment in een taxi en ik kreeg een beschrijving van de achtergrond van de chauffeur. De beschrijving was helemaal niet belangrijk in dit verhaal. Dit, en zo nog wat voorbeelden, vond ik te uitgebreid, onnodig, te toevallig of gewoon gek. Ook bleven personages wat oppervlakkig voor mij.

Natuurlijk heeft het verhaal ook positieve punten. De sfeer in Rome is soms voelbaar en de verhaallijnen zijn leuk bedacht! Het leuke aan dit boek vind ik ook de plaatsen en de hotels die werkelijk bestaan. Namen en details zijn soms anders, maar het is wel echt Rome.

Mijn naam is Irene Bregman en sinds ik kan lezen, lees ik alles wat los en vast zit. Ik lees voornamelijk YA, maar ook boeken binnen andere genres worden verslonden.

Een liefde in Rome/Mark Lamprell/Vertaling Saskia Peterzon-Kotte/A.W. Bruna Uitgevers/2016/262 blz./ ISBN 9 789400507616