Spannend van begin tot einde

‘Zonder maan, sterren of enig ander licht was het zo donker dat ze bijna geen hand voor ogen kon zien. Ze liep blootsvoets, en de modderige, kleffe grond lag bezaaid met brokken kalksteen.’ Al in de eerste bladzijde van De kleine getuige confronteert

Jilliane Hoffman

de lezer met een uiterst penibele situatie. Als toeschouwer mag je meekijken hoe een jonge vrouw op de vlucht is voor twee uiterst griezelige mannen. Net als de vrouw in het donker heb je maar weinig houvast. Wie is ze? Wat doet ze daar? Waarom vlucht ze voor de mannen? Het is een ijzersterk begin dat veel goeds belooft.

Na de gruwelijke achtervolging van het meisje keert Hoffman naar Faith, de vrouw om wie het verhaal verder zal draaien. Faith is samen met haar dochtertje Maggie naar zus Charity geweest, met wie ze vervolgens ruzie heeft gemaakt. Licht dronken rijdt ze in een zware storm terug naar Jarrod, tot ze gestopt wordt door een klap. Ze heeft iets geraakt met haar auto, maar kan niet zien wat het was. Vervolgens wordt ze – midden in de storm – geconfronteerd met een jonge vrouw die compleet verregend aanklopt bij haar auto. Ze lijkt in paniek en vraagt om hulp. Uit angst opent Faith de auto niet en ziet ze hoe het meisje door twee mannen terug wordt getrokken in het maisveld. Faith, op haar beurt, besluit dit voorval niet gezien te hebben. Ze rijdt naar Jarrod, laat haar auto de volgende dag in het geheim herstellen en probeert haar leven voort te zetten. Echter, dochter Maggie besluit anders. Wanneer beelden van een verdwenen meisje opduiken, doet Maggie haar mond open: ‘Dat is het meisje dat mamma niet wilde helpen.’ Voor Faith het weet zit ze midden in een politiezaak.

Vanaf de eerste bladzijde roept Hoffman een bijzondere vorm van spanning op bij de lezer. Al snel is duidelijk dat dit verhaal niet zal gaan om wie het heeft gedaan; de dader is voor de lezer helder. Belangrijker echter is of de dader gepakt zal worden en hoe Faith en Maggie zich weten te houden in dit proces. Als lezer snak je naar openbaringen en hoop je dat Faiths leven uitgeplozen wordt. Stiekem hoop je dat het moddergooien lange tijd door blijft gaan. Tegelijkertijd wil je Faith beschermen en begrijp je waarom ze het meisje niet in haar auto toeliet. Je wilt dat haar geen schade toegebracht wordt, maar je wilt ook dat ze de waarheid spreekt.

Hoffman vertelt Faiths verhaal in een grotendeels goed beschreven plot. Realistische dialogen en verhoren sieren het verhaal en maken de gebeurtenissen grotendeels aannemelijk, ondanks het ietwat bizarre karakter ervan. Helaas beroept Hoffman zich ook op verschillende clichématigheden. Natuurlijk hebben Jarrod en Faith relatieproblemen, natuurlijk is Faith aan de drank en natuurlijk houdt Faith een en ander achter. Wanneer Hoffman de recherche ook een stem geeft in het verhaal, lijkt de voorspelbaarheid compleet; de klassieke thrillervorm is gevonden.

Toch werkt Hoffman verschillende voorspelbare elementen goed uit, waardoor ze een belangrijke functie vervullen in het verhaal. Het drankgebruik van Faith lijkt in eerste instantie een clichématige ingreep, maar blijkt van wezenlijk belang voor het verloop van het verhaal. Ook de talloze perspectiefwisselingen in het verhaal monden uit in een krachtig concept. Waar ze in eerste instantie zorgen voor versnippering en een emotionele afstand, creëren ze naar verloop van tijd extra spanning.

‘Het is de angst die je verraadt. Je stinkt naar smerige geheimen!’ Met De kleine getuige zet Hoffman een boeiend verhaal neer dat menig lezer zal interesseren. Hoewel de plot hier en daar bizar is en op diverse plaatsen clichématigheden bevat, is het zeer zeker aantrekkelijk. Het is de aard van het verhaal, waarbij leugens en het achterhouden van informatie centraal staan, dat mede door Hoffmans sterke schrijfstijl succesvol blijkt.

Jilliane Hoffman / De kleine getuige / Vertaald door Jan Smit / Uitgeverij De Fontein, Utrecht / 382 blz. / ISBN: 9789026139307