“Elimineer de helft om de anderen te laten leven” Denk je eens in: je zit in een ruimte met negen andere mensen en vijf van die mensen moet worden geëlimineerd zodat de rest kan blijven leven. Wat doe je dan?

Het overkomt de 16-jarige Chleo van Doren. Na een ruzie met haar moeder loopt ze weg en ze besluit de bus te nemen naar het centrum. In de bus zitten nog een paar mensen dus zal het wel een goede bus zijn, maar wanneer Chleo wakker wordt staat ze niet in het centrum. Met negen anderen is ze opgesloten in een vochtige garage met geen enkele kans op ontsnapping.

Chleo vecht voor haar eigen leven en probeert zichzelf te overtuigen dat ze het waard is om te overleven, maar hoe maak je dat duidelijk aan een miljonair, een junk, een moeder, een beroemde violist, leeftijdsgenoot Ravi, een hartpatiënt en een man in een rolstoel? Met acht man proberen ze een oplossing te bedenken, maar twee van hen hebben weinig te vertellen: de kleine Masur spreekt geen Nederlands en een huilende baby.

De spanning en angst zijn goed voelbaar in het boek, de manier van schrijven is zo goed dat je alleen maar door wilt lezen. Dit was een boek waar ik aan bleef denken, ook al was ik aan het werk. Een boek waaruit ik graag nog een paar hoofdstukken extra las, lopend over straat. De personages zijn allemaal goed uitgewerkt, het ene personage beviel mij wat beter dan de andere, maar dat is precies zoals de personages moesten zijn. Toch heeft elk mens iets kwaads en iets goeds, iedereen heeft een reden om te overleven. Als je denkt dat het wat rustiger wordt of iets menselijker, komt er gewoon nog iets bovenop.

Een bloedstollend verhaal waarin de groep elkaar moet vermoorden of waarbij personen zelf kiezen voor de dood.

De ontknoping zag ik niet aankomen, sterker nog: misschien wilde ik het wel niet weten. Ik wilde sneller dan snel lezen, maar toch ook weer niets overslaan, want anders zou ik iets missen. Dit is een boek wat je meesleept en echt aan je vreet: want wat doet het met een mens als je binnen een bepaalde tijd de helft moet vermoorden? En als je het er wel levend vanaf brengt, hoe ziet je leven er daarna uit?

Ik ben onder de indruk van dit zenuwslopende en af en toe beklemmende verhaal, wat een boek! Mijn complimenten. Voor 100% het lezen waard!

Mijn naam is Irene Bregman en ik ben 21 jaar. Ik studeer Sociaal Pedagogische Hulpverlening en naast mijn opleiding lees ik ontzettend graag. Lezen doe ik al sinds ik het kan en dat is gelukkig nooit weggegaan! Ik lees voornamelijk YA, maar ook boeken binnen andere genres worden verslonden.

De eliminatie/Daniëlle Bakhuis/Best of YA/2017/269 blz./ISBN 9 789000 359066