In deel één van deze serie volgen we Clarke, Bellamy, Glass en Wells. Clarke zit in detentie, omdat ze iets heeft gedaan wat niet kon volgens de regels van het ruimteschip. Alle vier wonen ze, net als de rest van de mensheid, in de ruimte, omdat de aarde door een ramp onleefbaar is geworden 100 jaar geleden.

Voorraden beginnen langzaam op te raken en hierdoor is er niet meer genoeg voor iedereen. De raad bedenkt een oplossing: 100 jeugdgevangenen worden naar de aarde gestuurd om te kijken of overleven mogelijk is. Krijgen de gevangenen een tweede kans of sterven ze daar?

Wells en Bellamy zitten niet in detentie en horen in eerste instantie niet bij ‘de 100’, maar beiden willen iemand beschermen die wel bij de groep hoort en zo zorgen ze er op hun eigen manier voor dat ze alsnog bij de groep terechtkomen. Glass blijft nog even op het schip.

Het concept van dit boek vind ik origineel, waardoor ik van tevoren geen flauw idee had welke kant dit op zou kunnen gaan. Gaandeweg krijg je wel een idee en omdat ik weet dat er nog drie delen zijn, zou ik het gek vinden als de hoofdpersonen uit dit boek ineens allemaal zouden sterven.

Het boek deed mij wel denken aan

‘Op de rand van het niets’

van Corinne Duyvis. In dat boek vergaat de aarde en vluchten er zoveel mogelijk mensen naar de ruimte of schuilkelders. Het leek net alsof deze serie een vervolg is op dat boek, waarin een klein deel van de mensheid terugkeert naar de aarde.

Het boek is vlot geschreven, waardoor ik het binnen een paar dagen uit had. Het is een andere omgeving waar je over leest dan normaal: de ruimte en een uitgestorven aarde.

In deel één leerde ik de personages en hun achtergrond goed kennen. Je leest vanuit de vier verschillende perspectieven en door middel van flashbacks kwam ik erachter dat er duidelijke verschillen zitten tussen de vier jongeren.

Wat mij wel opviel was de schrijfstijl: ondanks dat je het verhaal leest vanuit vier jongeren, is het geschreven in de derde persoon. Hier moest ik wel even aan wennen, waardoor ik bij sommige zinnen toch in de war was vanuit wie ik las. Ook vond ik de verschillende perspectieven minder tot hun recht komen. Los daarvan ben ik wel erg benieuwd geworden naar deel 2.

Mijn naam is Irene Bregman en ik ben 22 jaar. Ik studeer Sociaal Pedagogische Hulpverlening en naast mijn opleiding lees ik ontzettend graag. Lezen doe ik al sinds ik het kan en dat is gelukkig nooit weggegaan! Ik lees voornamelijk YA, maar ook boeken binnen andere genres worden verslonden.

De 100/Kass Morgan/vertaling Merel Leene/Uitgeverij Blossom Books/2014/293 blz./

ISBN 9 789020 679694