Nadat Alex door zijn vrouw uit huis is gezet wegens vele ruzies over werk en hun zoon Sam van acht, besluit hij om alles op alles te zetten om weer terug te kunnen keren. Hij houdt van zijn vrouw en zoon, hun autistische zoon. Hij moet iets doen om zijn leven op de rails te krijgen, maar kun je een uiteengevallen gezin blokje voor blokje weer opbouwen?

De achterkant van dit boek sprak mij direct aan, door het werk met onder andere autistische kinderen werd ik nieuwsgierig naar wat dit verhaal mij te vertellen had. Ik dacht dat dit een bijzonder boek zou zijn, wat mij misschien nieuwe inzichten zou opleveren. Bijzonder was het zeker, zelfs nog meer dan dat, het is prachtig, geweldig!

Communicatie in dit boek is iets wat duidelijk naar voren komt. Het gezin waar Alex vandaan komt is niet een gezin waarin veel gepraat werd, mede door een tragisch ongeval. Zijn vrouw Jody zou het juist wel op prijs zou stellen als hij over zijn jeugd praat. Door het verleden en de huidige situatie met Sam stort Alex zich op zijn werk en lijkt hij zich af te sluiten van zijn gezin. Jody zorgt dag in, dag uit voor Sam, wat af en toe best lastig en vermoeiend is.

Ook voor Sam is communicatie niet erg makkelijk, hij kan zijn gevoel moeilijk uiten en als hij dat wel doet eindigt dat vaak in een strijd waarin Alex niet weet wat hij moet doen. Gaandeweg probeert Alex uit te vinden wat autisme inhoudt en hoe hij er mee om kan gaan. Dan begint Sam met het spelen van Minecraft, een veilige, afgebakende omgeving die hij wel helemaal begrijpt en waarin geen onverwachte dingen gebeuren. Alex begint ook met spelen en samen treden ze buiten hun comfortzone, elk op hun eigen manier.

Na het lezen van dit boek, moest ik het verhaal even laten bezinken. Sam is een geweldige jongen, die meer begrijpt dan je af en toe zou denken. Een jongen die heel goed doorheeft wat er met zijn vader aan de hand was, iets wat versterkt door de uitjes die vader en zoon steeds vaker maken en wat ze elkaar vertellen. Het proces wat Alex door gaat doet hij niet alleen, maar samen met vrienden, nieuwe mensen en ook met zijn zoon.

Dit boek beschrijft hoe een uit elkaar gevallen familie weer bij elkaar komt, het komt niet vanzelf, je moet er wat voor doen. Liefde en vriendschap zijn terugkerende onderwerpen, maar op een mooie manier beschreven. Het is moeilijk te beschrijven hoe mooi en goed dit boek is, een emotionele achtbaan waar je pas uit komt wanneer je op de laatste pagina bent.

Mijn naam is Irene Bregman en ik ben 20 jaar. Ik studeer Sociaal Pedagogische Hulpverlening en naast mijn opleiding lees ik ontzettend graag. Lezen doe ik al sinds ik het kan en dat is gelukkig nooit weggegaan! Ik lees voornamelijk YA, maar ook boeken binnen andere genres worden verslonden.

Blokkenjongen/Keith Stuart/Vertaling Angela Knotter/HarperCollins/2016/414 blz./

ISBN 9 789402 716306