Toen ik een mail kreeg van De Leesfabriek met de vraag of er iemand was die de nieuwe van Ammaniti wilde lezen, stond ik meteen te springen. Ik ben een groot van Ammaniti, al heb ik lang niet al zijn boeken gelezen. Een week nadat ik de mail gekregen had, viel er een groot pakket bij mij op de deurmat; het boek! Met bijgevoegd een zeer inspirerende brief van uitgever Oscar van Gelderen. In die brief vertelde van Gelderen over zijn ontmoetingen met Niccolò Ammaniti. Na het lezen van zijn verhaal was ik nog enthousiaster geworden en niet veel later zat ik, compleet verstrengeld in het verhaal, Ammaniti’s nieuwe boek te lezen.

Het laatste boek wat ik van Niccolò Ammaniti gelezen heb, is Het laatste jaar van de mensheid. Een boek wat in een hele andere sfeer geschreven is als Anna, maar nog steeds even luchtig. Het verhaal van Anna greep me aan en steeds zat ik met een bepaalde spanning verder te lezen.

Het verhaal gaat over Anna, een meisje van een jaar of 13. Eigenlijk weet ze zelf ook niet hoe oud ze nou ook alweer is. Anna leeft samen met haar broertje Astor. Alle volwassenen zijn dood, uitgeroeid door de Rode Ziekte. Een virus dat is over komen waaien vanuit België en dat alle volwassenen zó ziek maakt dat ze uiteindelijk overlijden. Tot aan de puberteit ben je veilig. Het virus begint pas te werken als bepaalde hormonen beginnen te komen. Anna en Astor wonen in het huis waar ze altijd met hun moeder hebben gewoond op het Italiaanse eiland Sicilië. Anna moet soms urenlang op zoek naar voedsel, alles is geplunderd en het wordt steeds moeilijker om eten en drinken te vinden. Na een grote brand is alles eigenlijk alleen maar erger geworden. Als Anna op een dag terug komt van het zoeken naar voedsel, is Astor verdwenen. Ze gaat naar hem op zoek. Tijdens die zoektocht leert zij Pietro kennen, Anna en Pietro zijn daarna onafscheidelijk. Anna heeft besloten dat ze naar het vaste land wil en Pietro en Astor gaan mee. Tijdens de reis richting de kust word Anna ongesteld, dat betekent dat bij haar het virus ook zou beginnen te werken. Anna vertelt niks tegen Pietro en haar broertje. Pietro krijgt vlak daarna een ongeluk met een scooter die hij heeft gevonden. Hij had hem opgeknapt en ze zouden met zijn allen met de scooter reizen zodat het veel sneller zou gaan. Helaas overleeft Pietro het ongeluk niet en is de scooter niet meer te gebruiken. Anna en Astor moeten het laatste stuk lopen. Eenmaal bij de kust kan Anna geen enkele boot vinden waarmee ze zouden kunnen oversteken. Ze willen bijna opgeven, als Astor een waterfiets vindt en ze aan de oversteek kunnen beginnen…

Het boek bestaat uit drie delen; De Moerbijhoeve, Grand Hotel Terme Elise en De Straat. Die drie delen zijn nog eens opgedeeld in dertien hoofdstukken. De indeling van het boek leest heel fijn. Ook de manier waarop het geschreven is, vind ik erg bijzonder. Bepaalde stukken doen je tijdens het lezen niet veel, omdat je er zo makkelijk doorheen leest. Maar als je later echt goed door hebt wat er eigenlijk precies gebeurd is, grijpt het je echt aan. Ook voor mensen die niet zo een fan zijn van Niccolò Ammaniti is dit een echt aanrader!

Deze recensie is geschreven door Sanne Jakobs, 21 jaar, verkoopmedewerker in Koog a/d Zaan

Anna / Niccolò Ammaniti  / vertaling door Etta Maris / Uitgeverij Lebowski / 2016 /  280 pag. /  ISBN 9789048828418