Op de cover van

Als geen ander

staat het volgende opschrift te lezen: “Een van de meest aangrijpende en tragische liefdesverhalen sinds

The fault in our stars

” (Entertainment weekly). En het moet gezegd. Met

Als geen ander

heb je de moderne versie van werelds meest gelezen liefdesverhaal ‘Romeo en Julia’ in handen. Una Lemarche zet je aan het denken over de gelijkenissen en verschillen tussen mensen en wat er nodig is om een relatie, hoe en waar dan ook, te doen slagen.

Het verhaal speelt zich af in Brooklyn waar twee jongeren elkaar tegen het lijf lopen door een vreemde speling van het lot. Wanneer er op een avond een storm over Brooklyn trekt, bevinden Jaxon en Devorah zich allebei in een lokaal ziekenhuis. Devorah omwille van haar oudere zus die op het punt staat te bevallen  van haar eerste kind, Jaxon dankzij een onhandige vriend die een omgevallen boom niet meer wist te ontwijken met zijn skateboard. Jaxon en Devorah zitten samen in een lift wanneer de stroom uitvalt. Ze zitten daar dus een tijdje met elkaar opgescheept en je zou vermoeden dat er zich een romantische liefdesverhaal ontwikkelt.  Toch zou ik niet over een moderne versie van

Romeo en Julia

spreken als ook hier de omgeving van de twee jongeren hun liefde niet in de weg staat.

Devorah is opgegroeid in een streng chassidisch gezin waar alles altijd volgens de regels verloopt. De meisjes dragen lange rokken, mogen nooit alleen in het gezelschap zijn van een onbekende man, horen niet verder te studeren en er wordt voor hen, rond hun achttiende verjaardag, een geschikte, Joodse man gezocht. Jaxon daarentegen is een goede student waarvan de huid, zoals Devorah het zelf omschrijft, de kleur heeft van ‘de in goudpapier verpakte pure chocolademunten die ik met

Chanoeke

krijg.’ (p. 36). Hoewel Devorah eigenlijk geen contact mag hebben met mannen wanneer ze alleen is, kan ze het toch niet laten om met Jaxon in gesprek te gaan wanneer ze vastzitten in de lift. Hoewel ze hier geen uren samen doorbrengen, lijken ze toch voor elkaar te vallen als een blok. Omdat ze zich er heel bewust van zijn dat ze een soort van verboden liefde hebben, zoeken ze allerhande manieren om in de weken die daarop volgen toch bij elkaar te zijn.

Vooral het karakter van Devorah maakt een sterke ontwikkeling door tijdens het verhaal. De onmogelijke liefde die ze voelt voor Jaxon zet haar aan het denken. Ze stelt alles waar ze de afgelopen jaren in geloofde in vraag. Het is mooi om te lezen hoe ze als jong meisje haar eigenheid vindt en daar ook voor durft uit te komen. De lezers die weten hoe

Romeo en Julia

eindigt, weten ook dat het prachtige liefdesverhaal van Jaxon en Devorah met enige waarschijnlijkheid een tragisch einde zal kennen. Geen voorspelbaar happy end en daar hou ik wel van. Je zou denken dat ‘houden van elkaar’ in de moderne tijd volstaat om een relatie te doen slagen en toch staan bepaalde overtuigingen dit nog steeds in de weg. Dat wordt pijnlijk duidelijk tegen het einde van het boek aan.

Er zijn mij tijdens het lezen ook een aantal zaken opgevallen waar ik niet zo van hield. De manier waarop het verhaal vertaald is bijvoorbeeld. Er zijn heel wat woorden en uitdrukkingen gebruikt die wij doorgaans nooit zouden gebruiken. Dat zal zeker niet elke lezer storen, maar geef mij dan maar het origineel. Daarnaast vond ik ook het verschil in vertellen tussen de beide personages te klein, waardoor ik soms moest terugkijken naar het begin van het hoofdstuk om te zien wie er aan het woord was. De schrijfstijl van de auteur blijft natuurlijk over de hele lijn hetzelfde, maar er had wat meer variatie mogen zitten in de uitdrukking van de personages. Tenslotte mocht het verhaal voor mij ook iets sneller verlopen tussen de ontmoeting van de jongeren en de volgende, echte plottwist. De hoofdstukken daartussenin vertellen hooguit hetzelfde, maar dan vanuit het standpunt van beide personages. Wat niet wegneemt dat het vlot genoeg geschreven is, waardoor je ook daar rustig kan verder lezen.

Als geen ander

is een boek dat zich vlot laat uitlezen en dat ik zou aanraden aan iedereen die houdt van een mierzoet liefdesverhaal dat toch geen voorspelbaar einde kent. Het is een boek dat je iets bijleert en aan het denken zet over bepaalde overtuigingen en ideeën. Overtuigingen die elke dag ons leven bepalen zonder dat we er nog echt bij stilstaan. Als je dacht dat dit alleen nog mogelijk was in de tijd van Shakespeare, dan is het zeker de moeite waard om

Als geen ander

te lezen!

Deze recensie is geschreven door Silke, leerkracht in de eerste graad van het secundair onderwijs in het Sint-Pieterscollege te Leuven. Ze geeft daar voltijds het vak Nederlands. Nederlands als taal en in de vorm van literatuur hebben haar van kindsbeen af nauw aan het hart gelegen. Ze geniet er dan ook van om haar leerlingen elke dag een beetje van haar passie door te geven.  Silke leest elk boek graag dat haar op een gegeven moment bij het nekvel grijpt. Dat kan zijn door de taal of de vorm die een auteur hanteert of door het verhaal dat verteld wordt

Als geen ander / Una LaMarche / Vertaling Hanneke van Soest/Van Goor/ 2016 |333 blz. / ISBN 9789000344246