Het boek

Rusteloze benen

gaat over Rosalie, een volwassen vrouw die al lange tijd rustig woont samen met haar man Wim en haar zoon Patrick. Ze doet vrijwilligerswerk bij een vluchtelingencentrum dicht bij haar huis, waar een jongen Joseph uitgeprocedeerd raakt. Rosalie is echter zeer bezorgd over hem, aangezien hij vluchtte uit zijn land omdat hij homo is en hij zeker niet terug durft naar Afrika. Ze besluit hem te helpen door hem in huis te nemen en te proberen hem door te laten emigreren naar Canada. Op de achterkant van het boek wordt heel veel nadruk gelegd op het feit dat Rosalie een zogenaamd KOPP kind is, oftewel een “kind van ouder met psychiatrische problematiek”. Hoewel dit natuurlijk iets toevoegd aan het verhaal, is dit m.i. echter niet waar het om draait, wat misleidend is. Het is belangrijk omdat Rosalie dit weggestopt heeft en daardoor nooit verwerkt heeft, maar ze had ook om een andere reden een getraumatiseerd kind kunnen zijn.

Vanaf het begin van het boek zit het verhaal goed in elkaar. Terwijl Rosalie aan haar familie vertelt over Joseph kom je als lezer meteen al meer te weten over de andere personages. Juist dit maakt het een goed boek: niet alleen Rosalie draagt het verhaal. Zo wil de zoon Patrick eigenlijk uit huis, maar Rosalie haalt hem over om te blijven om Joseph gezelschap te houden. Bovendien krijg je als lezer veel mee over Patrick, die als jongvolwassene nog niet helemaal zeker is van zichzelf maar in de loop van de tijd wel meer over zichzelf te weten komt. Ook Rosalie’s man Wim is een belangrijk en boeiend personage. Hij houdt van zijn vrouw, maar weet tegelijkertijd niet echt wie ze is en snapt haar uitspattingen niet. Hij doet alsof het heel goed gaat op zijn werk op de universiteit, maar eigenlijk volgen nog nauwelijks studenten zijn colleges. Als Rosalie echter druk bezig is voor Joseph probeert hij wel te helpen met het emigreren naar Canada.

Het belangrijkste personage is natuurlijk nog steeds Rosalie zelf. Ze komt in een stressvolle situatie als ze besluit Joseph te helpen, en daardoor komen oude trauma’s bij haar naar boven. Ze begint dingen achter te houden en te liegen tegen zichzelf. Ook begint ze te twijfelen aan alles, inclusief de liefde voor haar man. Door flashbacks kom je ook steeds meer te weten over haar jeugd en wat er allemaal met haar gebeurd is. Opvallend is dat van alle personages Joseph zelf het minst belangrijk is. Hij heeft pillen nodig om te slapen, die hij van Rosalie krijgt, en hij hoopt naar Canada te kunnen. Tussen hem en Patrick ontstaat wel een interessante relatie, maar dit draait meer om Patrick’s ontwikkelingen als persoon dan om Joseph. Joseph is vooral de katalysator, de persoon die alle gebeurtenissen in gang zet binnen het oorspronkelijk rustige gezin.

Dit boek is zeker een heel goed boek, de verhoudingen tussen de personages zitten goed in elkaar en de ontwikkelingen van de personages zelf ook, vooral die van Rosalie. Richting het einde van het boek worden haar trauma’s steeds duidelijker, wat een heftig effect heeft op de lezer. Toch zou ik dit boek niet aan iedereen aanraden, vooral omdat het boek heel erg draait om de personages. In verhouding gebeurt er vrij weinig, het gaat om de spanning tussen de personages die langzaam opbouwt en de druk die steeds meer op Rosalie komt te staan. Dit kan ‘saai’ worden als je een liefhebber van actieverhalen, maar als je houdt van een goed psychologisch boek met mooie karakterontwikkelingen moet je

Rusteloze benen

zeker gelezen hebben.

Deze recensie is geschreven door Sara Everhart, 18 jaar, scholier van het Canisius College in Assen

Rusteloze benen / Claudia Biegel / Uitgeverij Aerial Media Company / 2015 / 240 pag. / ISBN 9789402600308