Het boek begint met Phileine die besluit haar vriendje Max eerder dan gepland in New York op te zoeken. Daar werkt Max aan een moderne uitvoering van Romeo and Juliet, maar als de voorstelling wel erg experimenteel blijkt, leidt dat tot een rollercoaster van (humorvolle) gebeurtenissen die zowel Phileine als de lezer aan het denken zetten.

Bij dit boek van Giphart moest ik even wennen aan de schrijfstijl en dan met name aan het feit dat de hoofdpersoon een meisje is. Ik had de eerste twintig pagina’s wat moeite me met haar denken en doen te kunnen identificeren, maar daarna kwam het gelukkig helemaal goed. Ik raakte betrokken bij Phileine en vond haar denkwijze niet meer ongeloofwaardig aanvoelen. Daarnaast weet Giphart door zijn af en toe verzonnen woorden en uitspraken bepaalde dingen extra scherpzinnig te beschrijven. Verder zit er een aardige portie humor in het boek en dat kan zeker geen kwaad, het heeft me namelijk meerdere keren hardop doen gniffelen.

Phileine is een redelijke bitch, maar wel een sympathieke. Ze weet van zichzelf dat ze onaardig is en dan heb ik niet zo’n moeite met een karakter als dat van haar. Door het verhaal heen maakt ze echter wel een ontwikkeling door en door bepaalde gebeurtenissen gaat ze anders tegen dingen aankijken. Het is leuk om te zien hoe daardoor haar beeld van zowel zichzelf als van de wereld langzaam verschuift. Het is een ontwikkeling die niet te heftig is, maar juist subtiel waardoor het heel natuurlijk aanvoelt.

Het verhaal lijkt het grootste gedeelte van de tijd niet al te veel om het lijf te hebben en het is met name een verhaal wat gewoon lekker wegleest en humor heeft, maar ik vond dat er zeker ook punten inzaten die wel tot nadenken aanzetten. Zeker als Phileine zich bepaalde dingen realiseert over haar gedrag en wat voor indruk dat op anderen maakt is duidelijk dat het niet alleen maar om de mooie en grappige schrijfstijl gaat, maar dat er meer achter schuilt dan je misschien na de eerste paar hoofdstukken verwacht. En omdat het boek me daardoor zo wist te verrassen en op het einde nog een paar dingen op zijn plek vielen, reken ik het nu tot een van mijn lievelingsboeken.

Het duurde een pagina of twintig voor ik aan Phileine gewend was, maar daarna ben ik enorm van haar gaan houden. Ze weet wie ze is en ze maakt een ontwikkeling door, het einde van het boek wist me toch wel te verrassen en ik zal dit boek in de toekomst nog weleens oppakken. Een boek dat ik niet zomaar zal vergeten en aanraad voor een lekker ontspannend middagje.

Phileine zegt sorry / Ronald Giphart / Uitgeverij Podium / 1996 / 218 pag./ ISBN 9789057590795