“In een uitbundige stijl en met een flinke dosis humor vertelt Maan hoe het is om 25 jaar te zijn in 2012.” Zo wordt

Ik ben Maan

aangekondigd. Interessant, dacht ik. Maar helaas, deze korte samenvatting van dit verhaal is niet geheel juist. Een uitbundige stijl heeft het boek zeker. Een flinke dosis humor? Ja, je zou het humor kunnen noemen. Maar wel hele sarcastische humor waar je echt van moet houden. En ik hoop dat niemand dit boek te serieus neemt, want als bijna 25-jarige kan ik zeggen dat Maans leven en persoonlijkheid een heel ver eind bij mij, en veel mensen die ik ken, afstaat.

Het boek gaat dus over Maan. Ze is 25 jaar, biseksueel, superslim, een bangerik en leugenachtig. Ze noemt zichzelf stout, want ze houdt van bdsm. Ze valt op oudere mannen, ze haat kinderen, ze is fan van David Foster Wallace, ze stottert en ze heeft hele grote borsten. Als dit alles nog niet genoeg is, zit ze ook nog in een Quarter Life Crisis. Haar psycholoog probeert haar binnenstebuiten te keren en dus schrijft ze dit boek.

Voor mij zijn een aantal dingen belangrijk om een boek goed te vinden. Onder andere de schrijfstijl. Maan Leo heeft een aardige schrijfstijl, maar de sarcastische vertelwijze van Maan begon me al snel te vervelen. Daarnaast wil ik een binding hebben met het hoofdpersonage of op zijn minst met het verhaal. Die was er helaas niet. Ik kon me niet inleven in het verhaal of in Maan. Ik probeer altijd zonder vooroordelen in een boek te stappen. Maar na het eerste hoofdstuk, waarin ze het al zo vaak over haar “ongelooflijk grote borsten” heeft dat ik er toen al genoeg van had, was ik al heel bang dat dit niet een boek ging worden dat ik leuk zou kunnen vinden.

Het verhaal springt van de hak op de tak. Er zijn 17 hoofdstukken waarin Maan in ieder een apart aspect van haarzelf probeert bloot te geven. Dit gaat echter geheel willekeurig. Op iedere pagina staat minstens één verwijzing naar haar “verschrikkelijk grote borsten” en om de haverklap vertelt ze over haar bdsm-ervaringen en haar oudere vriend.

Ik ben Maan

voelde meer als een soort samenstelling van columns en misschien is dat het ook wel. Dat kan leuk zijn, maar dan moet het daar ook onder ingedeeld worden. Ik zal dit boek niet snel aanraden. Alleen aan mensen met zeer sarcastische humor en die zich kunnen verplaatsen in Maan. Als je je dus aangesproken voelt door haar karaktereigenschappen, dan is dit boek vast iets voor jou.

Je kunt om te beginnen eerst eens een kijkje nemen op haar blog:

Deze recensie is geschreven door Helene Ouwehand, 23 jaar, boekverkoopster / Social Media Manager

Ik ben Maan / Maan Leo / Uitgeverij Wereldbibliotheek / 2012 / 223 pag. / ISBN 9789028424807