Vincent van Zandt belandt als zeventienjarige uitwisselingsstudent bij de second unit van de film Vertigo van Alfred Hitchcock. De regisseur fascineert hem zodanig dat Vincent koste wat kost bij de filmploeg wil blijven, ondanks dat hij daarvoor van school moet wegblijven. Zijn pleegouders zijn druk met de oprichting van Synanon, een organisatie die verslaafden helpt met afkicken, en die zich baseert op sterke idealen. Ongeveer vijfenvijftig jaar later keert Vincent terug naar San Francisco, om Lee te zoeken, een lid van Synanon dat hem bij de second unit bracht en op wie hij verliefd was.

San Francisco wordt zowel in 1957 als in de eenentwintigste eeuw als grauw en enigszins dreigend beschreven. Vincent bekijkt de wereld door de ogen van Hitchcock en ziet in elk gebouw eenzaamheid, bovendien heeft hij ook nog een heftige vorm van hoogtevrees. Daarnaast is Vincent heel erg op zoek naar zijn gevoelens en zijn plek, hij wil overal bij horen, maar hoort eigenlijk nergens ècht bij.

De grijze stad en de verwarring van Vincent worden ondersteund door de stijl van ’t Hart, hij gebruikt korte zinnen, veel open plekken en beschrijft alles wat Vincent ziet met mooie metaforen of juist heel gedetailleerd. Een voorbeeld daarvan is: ‘Ik wandelde langs de pieren, waar de oorlogsschepen als stille dieren aan de kabels trokken.’ Als Vincent naar San Francisco terugkeert is niet alleen hij veranderd, maar is ook de stad volwassen geworden. De buurt waar hij woonde is verbeterd, het huis waar hij woonde is verdwenen en de situaties waarin hij belandde zijn slechts herinneringen, vervormd en door velen vergeten. Tijdens het lezen zag ik hoe de oude Vincent is geworden zoals hij is, dat vond ik heel mooi. De opvattingen en ervaringen van de jonge Vincent zijn kenmerkend voor zijn verdere leven geweest of juist weggemoffeld.

In het boek speelt seks een belangrijke rol, het geeft de verhouding tussen Vincent en andere personages aan, maar ook het verschil tussen de jonge en de oude Vincent. Sommige seksscènes vond ik vanuit mijn zestienjarige referentiekader erg vreemd en niet zo leuk om te lezen. Wat ik ook minder leuk vond waren de beschrijvingen van Hitchcocks visie op de architectuur. Maar dat wil niet zeggen dat als je je niet interesseert voor architectuur, je het boek ook niet hoeft te lezen, er zit een heel groot verhaal omheen.

Ik vond

Hotel Vertigo

een mooi boek en heb het met plezier gelezen. Ik vind het leuk als er duidelijke motieven in een verhaal zitten en Kees ’t Hart voldoet aan alle schrijf- en verhaaltechnische eisen. Toch denk ik dat de roman nog mooier zal zijn voor mensen die zowel de jonge als de oude Vincent in zich hebben, zodat zij zich het hele verhaal met hem kunnen identificeren. Want de oude Vincent ‘ken’ ik niet.

Deze recensie heb ik naar aanleiding van de masterclass recensie schrijven op de Radboud Universiteit geschreven. De masterclass werd door Kees ’t Hart zelf gegeven, nadat wij het boek hadden gelezen. ’t Hart is een erg vriendelijke man, we mochten alles over het boek, het schrijven en recensies aan hem vragen. Hij vertelde dat Hitchcock niet meteen in het verhaal zat en dat hij voor onderzoek op Grant Avenue heeft gewoond. Na afloop van de masterclass moesten wij onze recensie naar hem mailen en werd het door hem nagekeken.

Hotel Vertigo

is de tiende roman van Kees ’t Hart, daarnaast schrijft hij essay’s, gedichten, verhalen en recensies voor onder andere de Groene Amsterdammer. Check het volgende Youtube filmpje nog even voor een leuk extra ‘weetje’…

Deze recensie is geschreven door Laure Dijkstra, 16 jaar, 5 VWO-scholiere te Deventer.

Hotel Vertigo / Kees ’t Hart / Uitgeverij Querido / 2012 / 300 pagina’s / ISBN 9789021443119